Weefgetouw

Vanmiddag heeft mijn tante mij het een en ander uitgelegd over weven, maar vooral hoe een weefgetouw werkt.
Mijn oom en tante gaan over een tijdje verhuizen van een groot huis naar een appartement en dan is er geen plaats meer voor dit getouw. Ook wordt het fysiek voor haar te zwaar om er mee te werken. Als klein meisje zat ik al naar haar te kijken als ze hierop aan het werk was. Weven en mijn tante waren haast een synoniem. Ik vond het altijd zeer boeiend en voelde me thuis tussen haar stoffen die ze maakte, het basismateriaal (allerlei konen met het mooiste garen), de wol die klaar lag om gesponnen en geverfd te worden. Naast het handwerken wat mijn moeder en oma's deden, heeft ook haar invloed op textielgebied mij gevoed als kind.

Als kind heb ik gevraagd of ik het weefgetouw mocht hebben als ze er niet meer mee zou werken. Niet omdat ik zo hard aan het weven wilde slaan, maar omdat het zo'n stuk emotionele herinnering met zich meedraagt. Het is een schitterend getouw, indrukwekkend. En het is ook indrukwekkend wat mijn tante er allemaal op gemaakt heeft. Hiervoor heb ik diep ontzag en respect.
Het is enorm jammer dat ze niet meer de energie heeft om er mee door te gaan. Ze gaat nu verder op een tafelweefgetouw en ik mag nu het getouw hebben.
Blij maakt het me in eerste instantie niet, omdat dit inhoudt dat mijn tante niet meer haar prachtige weefsels maakt en dat we in een andere fase zijn aanbelandt. Maar ik ben dankbaar dat hij naar mij overgedaan wordt.

Graag zou ik willen gaan weven en me dit wonderschone ambacht eigen maken. Maar er is al zoveel wat mij boeit en blij maakt op textielgebied.
Dit verklaart denk ik mede dat binnen de breiwereld wel verjonging plaats vindt maar binnen het weven niet of nauwelijks. Breiwerken pak je makkelijk op als je tijd hebt en kunt je ook makkelijk weer wegleggen, wanneer iets anders om aandacht roept.
Maar weven is heel anders, daar moet je echt voor gaan zitten en vraagt erg veel doorzettingvermogen om de concentratie op te blijven brengen, bijvoorbeeld wanneer je de schering moet gaan opzetten. Niet iets wat je makkelijk leert, weven.

Ik hoop dat mijn tante nog veel mooie dingen zal maken op haar kleinere getouw.
Ik hoop dat ik ooit de tijd, energie en het doorzettingsvermogen mag krijgen om me aan het weven te wagen.

Nu op zoek naar blogs over weven. Weefkringen ontdekken en er over gaan lezen. Een hele nieuwe wereld. Ik voel me klein duimpje in veel te grote laarsen.....................

Aquarius

Een van mijn lieve nichtjes werd 9 jaar en op die leeftijd weet je erg goed wat je hebben wilt en is geld krijgen best leuk. Voor een persoonlijke noot heb ik haar een zakje gebreid waar het geld in kon.

Omdat ze van blauw houdt, heb ik een blauw zakje gemaakt. Dit riep bij mij een zee gevoel op en zo kwam ik op het idee om er een Waterman op te maken, omdat ze dit sterrenbeeld heeft.

Het mannetje is ruimtelijk en lijkt uit een golfje omhoog te komen met zijn drietand.
Gek genoeg heb ik geen foto's van het gehele tasje gemaakt, zo was ik gecharmeerd van het kleine kereltje denk ik.

Kusha Kusha

De Handwerkbeurs in Zwolle was een groot succes! Er was veel, maar ook bijzonders, op breigebied.
Eindelijk kon ik het beroemde Habu garen, waar ik al jaren naar uitkeek, in het echt bewonderen. Ik durfde het niet via internet te bestellen, omdat ik nog een van de oude stempel ben en het eerst graag wil voelen. In de kraam liep ik meteen mijn grote breivriend Dutch Jan tegen het lijf, die al net zo onder de indruk was van dit garen. Het was een dag van veel kijken en genieten van al het moois. Veel bekenden ontmoeten en spreken. Sietse bewonderen en Paul feliciteren. Een prachtige streng garen van mijn zusje samen opgewinden met de haspel en bolwinder van Yvonnep. Annita haar prachtige patronen bekijken, en Klazien en zus dag zeggen.
Het was ook een dag van moeilijk keuzes kunnen maken tussen al dat prachtigs wat er werd aangeboden. Een euro kan je een keer uitgeven, maar er was zoveel wat er mee naar huis wilde.
Uiteindelijk mocht er garen van Habu mee voor de Kusha Kusha sjaal, net als 2 bollen Kauni (bedankt Marnel voor je hulp), een bolletje Kidsilk van Drops (had net te weinig voor een vestje wat bijna klaar was) en een fles Eucalan.

En vandaag kwam er opeens nog een aankoop mijn huis binnen. Tijmman was vandaag jarig en ik vierde mijn verjaardag (januari) samen met hem. Had mijn zusje heel stiekum bij Yvon een prachtige streng sokkengaren gekocht. Precies mijn kleur!!

Het is zo fijn om mijn passie met zoveel mensen te kunnen delen. Zoveel lieve en boeiende mensen om me heen te weten.
En ook heel fijn om dit samen met mijn moeder en zusje te mogen delen.

En alweer een tas

Al een tijdje was hij klaar, dat wil zeggen, hij lag vervilt te wezen. Maar de rits liet nog even op zich wachten.

Na mezelf streng te hebben toegesproken, heb ik deze er in gezet en heb de schoenmaker de handvatten laten maken.

Nou mag de tas morgen mee naar de Handwerkbeurs in Zwolle

Experiment

Met het lontwol wat ik heb om te vilten, kan ik natuurlijk ook spinnen. Daarom even een experimentje.
Ik vind het garen Eskimo van Drops erg prettig, het breit fijn en het vervilt goed in de wasmachine. Daarom wilde ik proberen om zelf deze dikte te spinnen. Nou dat viel tegen. Het werd eerder te dun dan te dik, mijn gesponnen draad.
Menig moment moest ik aan mijn Spinjuf denken en aan haar tips en bemoedigende woorden. Wat zat ik te stuntelen zeg. Toch maar weer vaker spinnen om het toch beter te gaan leren, was mijn eerste gedachte na dit experiment.

Uiteindelijk had ik een bolletje garen, waarmee ik kon gaan breien.

Voor het experiment wilde ik een kommetje breien om te kijken hoe hard zo'n zelf gesponnen draad met het vervilten zou worden. Het breien met mijn eigen gesponnen draad was een bijzondere en leuke ervaring.

Uiteindelijk vervilte het kommetje niet erg veel en werd het niet erg hard. Maar voor experiment is dit niet erg. Ik heb er veel van geleerd en barst weer van de ideeén.

De sneeuwklokjes barsten ook vol enthousiasme uit de grond en elk jaar komen er meer voorjaarsboodschappertjes bij.

Fan

Ik blijf Sandra Backlund geweldig vinden!

Afgedragen

Aan alles komt ooit een eind, ook aan sokken.
Nu ben ik altijd aan het sokken breien, dus gelukkig komt er ook met regelmaat weer een paar bij. Ik ben begonnen aan een paar tweelingsokken, naar eigen idee en inzicht. Met pijn in mijn hart moet ik onderstaande sokken loslaten, weggooien.
Al een tijdje lagen ze klaar om voor de laatste keer vastgelegd te worden en om er voor het laatst van te genieten, want ik vond ze zo mooi.

Maar ze zijn erg gaan pillen en op de zool vielen de gaten er in. Ik heb wel een tijdje de gaten lopen mazen, maar toch, het mooie was er echt af.

Nou is het logisch dat na veel dragen en wassen er slijtage optreedt, maar dan niet bij mijn eigen met 'bloed, zweet en tranen' gebreide sokken. Die zouden het eeuwige leven moeten hebben.

Zo zagen ze er uit toen ze vers van de pennen kwamen.
Hierdoor ben ik gaan denken over welk garen goed slijtvast en pillenvrij zou zijn. En nog tijdens mijn overpeinzingen kwam zij met een mooie blog hierover.

PS Blogger doet nog steeds moeilijk en gooit mijn foto's verkeerd om er op. Bleh. Maar op participeren dan.

Bloggerproblemen

Heel de middag ben ik al bezig om foto's op mijn blog te zetten, maar het lukt niet. Misschien heeft Blogger problemen?
Vervelend is het wel.

Tasje

Kleine nichtjes worden groot. De eerste die jarig is dit jaar is 11 geworden en dan wil je graag geld krijgen op je verjaardag.
Zelf vind ik dat niet zo leuk om te geven, maar in een eigen gebreid tasje is dat minder erg.
Het idee komt hier vandaan.

Het garen is restjes.

Nu moet ik verklappen dat er nog een in de maak is, die al op de bovenstaande link te zien is.

Blackrose sokken

Op weg naar het Gronings museum om de expositie van Waterhouse te bekijken, heb ik de Blackrose sokken opgezet.
Op weg naar het Centraal Museum te Utrecht om de expositie van Victor en Rolf te bezoeken heb ik ze afgekant. Ze zijn klaar en ik ben er blij mee. Ze zitten erg lekker en ik vind het mooi dat het kantwerkje aan weerskanten van de sokken zit.

Het kantwerkje heb ik door laten lopen tot op de teen.

De hak is verstevigd gebreid. Dat houdt in dat sommige steken niet gebreid worden maar dat de draad achter het werk langs gaat. Hierdoor ontstaat een dikker soort breiwerk wat minder snel in lengte groeit. De hak kan daardoor goed tegen een stootje en slijt minder snel.

En omdat ik het niet laten kan, heb ik alweer nieuwe sokken opgezet.

Rainbow Monday

Of toch maar een green monday??

Het volgende projectje maakt me nog aan het twijfelen. Ga ik voor groenen of toch voor een regenboog??