Morgen loopt 2010 ten einde. Weer een jaar wat veranderd in een herinnering.
Op handwerkgebied is hier weer het nodige gebeurd, wat te volgen was op mijn blog, die inmiddels 4,5 jaar bestaat. In dit laatste bericht van 2010 wil ik stilstaan bij mijn projecten die dit jaar in mijn handen zijn ontstaan.
Met heel veel plezier brei ik de patronen van
Annita Wildschut. Voor mij is ze een wonderontwerpster, die de mooiste knuffels maakt en dat allemaal uit een stuk. Ik kan er geen genoeg van krijgen en ben altijd weer blij als er een nieuw, lief knuffeldier door haar bedacht wordt.
Suus en J
acobus zagen dit jaar het daglicht bij mij.
Met heel veel liefde heb ik aan de twee Kerststal taferelen gewerkt, voor mijn beide dochters. Het was veel werk, maar zo fijn om te doen. En nu staat er in Groningen en in Utrecht een heel klein tafereeltje, stil en ingetogen, de sfeer van de maand december uit te dragen in twee studentenkamers. Met liefde door de dochters neergezet en verzorgd. Verbonden met elkaar door handwerk en liefde.
En na 3 jaar is het mij gelukt om de Wolhemeldeken af te krijgen. Een hele klus, met ups and downs. Trots ben ik op mezelf dat ik heb doorgezet. Het is zelfs een aanzet geweest tot meer plaids, zoals een
gekleurde en een
grijze plaid die ik dit jaar gemaakt heb.
Naast deze werkstukken heb ik 5 paar sokken gemaakt, 2 paar slofjes, 2 babypakketten, een paar sloffen, Liesl cardigan, Bolero van Drops, vele kleine kadootjes, wanten, tassen en een Kusha Kusha.
Morgen wordt het laatste eindje uit het oudejaar getrokken en is het afgerond en uit.
Het nieuwe jaar hangt klaar, alle dagen nog netjes op een rij, verwachtingsvol wat er allemaal zal komen.
Nog een dag en dan beginnen we 2011 uit te halen.
Hopelijk in een goede gezondheid, veel liefde en momenten waarin we de rust kunnen pakken om te genieten van het hier en nu en niet alleen maar doorhollen.
Dat we bewust en met aandacht leven, samen met onze dierbaren.
Blijven genieten van de kleine dingen, die daardoor zo wonderschoon en groots zijn.
Dat bij tegenslagen en verdriet we de veerkracht hebben om dit te dragen en te kunnen accepteren dat dit ook bij het leven hoort. We hierdoor niet verstarren maar flexibel naar oplossingen kunnen zoeken en hoop en vertrouwen houden op verbetering.
Dit alles wens ik jullie toe.
x x x