Oranje boven

Mooi op tijd af, de oranje sokken.

Ik wens iedereen een vrolijke en gezellige Koninginnedag!!

Kleur

En zo rol ik van het ene kleurenexperiment in het andere.
Een groot voordeel als je uit van alles inspiratie en associaties krijgt. Maar een valkuil is dat ik dan de neiging heb om niks af te maken en van het ene idee naar het andere dartel.

Ik was begonnen met een soort buisjes te maken en vond de combinatie met het hele dunne rode draadje wel erg geslaagd. En dat idee heb ik nu weer meegenomen in het maken van een kleurrijk gehaakte vorm. En nu borrelen er alweer nieuwe variaties in mijn hoofd op.....

Balans zoeken tussen geinspireerd werken, experimenteren en daadwerkelijk iets afmaken, consequent doorgaan.
Een mens blijft leren, heel zijn leven.

Mijn moeder verraste me nog met wel een hele bijzondere kaart.
Ze had deze vorig jaar in Nieuw Zeeland gekocht. Ik ben gek op landkaarten en bij deze had ik gelijk het idee voor een bijzondere therapeutische opdracht (workaholic, ik weet het).
We gaan altijd zo uit van ons eigen perspectief, ons eigen beeld. Niks mis mee, maar daardoor worden we ook star in ons denken en kunnen ons moeilijk voorstellen dat iets ook op een andere maneir bekeken kan worden en dat dit dan niet per definitie fout is.

Ben benieuwd wat de cliënten komende week zullen ervaren aan deze kaart en opdracht.

Kleuren experiment

Afgelopen maanden volgde ik een cursus, gegeven door Hanneke Roelofsen.
Het thema was kleuren en elke maand stond er een kleur in de schijnwerpers.
Er werd verteld over die kleur; de betekenis van de kleur in de diverse culturen, hoe het in de kunst gebruikt werd en wordt, hoe het gemaakt werd.
En we gingen zelf werken met de kleur door middel van een activiteit.
Zo hebben we onderandere bij de kleur wit een sjaal gevilt, met blauw een aquarel gemaakt van een water en lucht tafereel, met zwart een houtskooltekening getekent waar we met kneedgum de voorstelling uit moesten halen en met rood hebben we met rode klei een schaal gekleit.
De theorie was zeer boeiend om te horen en het creatief bezig zijn met een kleur was heel bijzonder.

Thuis was ik dan ook vaak met de kleur voor de volgende keer aan het werk en er over aan het lezen. Een aanrader is het boek 'Kleur' van Victoria Finlay, waarin diverse kleuren beschreven worden en waar boeiende verhalen in staan.

Nu is de cursus afgelopen helaas, maar ik blijf bezig. Ik heb nu een idee in mijn hoofd met kleuren en vormen en ben aan het experimenteren. Een prettige fase.

Opgelucht

Gelukkig, moeder en dochter hebben hun voeten weer op Nederlandse bodem!!
Afgelopen woensdag waren ze naar New York vertrokken en een dag later ging het vliegverkeer plat. Toen op zondag nog niet duidelijk was of het vliegverkeer weer opgestart zou worden, begon ik het wel wat spannend te vinden want voor maandagavond lokale tijd stond hun terugvlucht geboekt. Natuurlijk, een paar dagen extra vakantie is leuk, maar niet als het verplicht is en door overmacht en ook niet duidelijk is wanneer je wel naar huis kunt.
Maandagmiddag heb ik de KLM gebeld, die konden melden dat hun vlucht de eerste vlucht zou zijn die zou gaan vliegen.
Ze zijn extra vroeg naar JFK gegaan en hebben 4 uur in de rij gestaan, ondanks dat ze via Nederland waren ingecheckt. Maar dat is nog niks vergeleken met vele mensen die er soms al dagen zaten.
Pas toen ze echt weer op Schiphol waren en ik hun stemmen gehoord had, was ik opgelucht.

Wat heeft dit met breien of tuinieren te maken?
Op Ravlery had ik ergens in een draadje laten vallen dat moeder en dochter in NY waren en dat we er wat over in zaten of ze wel terug konden.
Kreeg ik al heel snel een mail van een zeer aardig Ravelry lid uit NY met de uitnodiging dat als ze vast kwamen te zitten, dat ze dan bij haar konden logeren. Ze mailde haar mobiele nummer en nummer van haar werk en zei dat ze altijd konden bellen ook midden in de nacht.
Hier wordt ik dan zo blij van, ontroerend hoe vreemden van over de wereld, zomaar, belangeloos voor een ander klaar willen staan.

Parasolletje

Al jaren staat in een schaduwhoekje van het terras een oude poepton. Niet met de inhoud die je zou verwachten bij deze naam, maar met een van mijn lievelingsplanten, de Astilboides tabularis.

De Latijnse naam verwijst naar zijn bladvorm. Het blad is, als hij helemaal ontvouwen is, een soort paraplu of parasol en echt rond met een mooi subtiel rafelig randje.

Ik blijf zo'n bewondering houden voor deze plant en voor heel het plantenrijk: na 2 maanden bevroren te zijn geweest, komt alles toch weer naar boven. Schitterend.

Bloesem

Met droogvilten heb ik de krans op de deur van een bloesem tooi voorzien. Geinspireerd op al het moois wat ik om me heen zie, want steeds meer bomen en struiken slaan hun bloemblaadjes uit.

Bij deze verklaar ik de lente officieel voor geopend!

Belofte

Echt, het voorjaar komt er aan, ook al voelt de wind nu wel erg koud aan.
De pootaardappeltjes liggen rustig te dromen, uit te spruiten en zich voor te bereiden op de periode die komen gaat: de grond in mogen, uitgroeien tot grote groene planten met aan de wortels heel veel nieuwe knollen. En zoals elk jaar is het weer spannend, wanneer kunnen ze er in??!! Een sport op de volkstuin. Niemand wil te laat zijn, maar zeker ook niet te vroeg. De ene tuinder heeft die visie, de ander die filosofie. Er wordt wat heen en weer gepraat in deze dagen, over de do's and don'ts op aardappelgebied.

En het is genieten om het frisse groen van de Roomse kervel weer boven de grond te zien uitpiepen. Zo mooi van kleur, zo mooi van vorm, zo fluweelzacht. Een van mijn lievelingsplanten/kruiden. Hij heeft wat van fluitekruid en ruikt zalig zoet.

En dan de fruitbomen. De bloesem staat op knappen. Nog een paar warme dagen en de witte en roze bloemetjes zullen de kale takken weer prachtig versieren en zorgen voor een feestelijk gebeuren.

De kers.

De Krentenboom.

Als deze bloeit, roep ik elk jaar weer: "De lente is begonnen!!".

De pruim.

Ook de appelbomen, de bessenstruiken en de vijg beloven weer een prachtige oogst te gaan geven, als alles een beetje mee werkt.

Voorpret, genieten met een zeer grote G.

Tuinperikelen

Het is druk in de tuin: Spitten, opruimen, nadenken waar alles komt te staan, tuinbuurvrouw helpen, paden goed leggen.
En er kan al veel gezaaid worden, rechtstreeks en voorzaaien.
Voorzaaien doe ik graag in WC rollen. Ik stop potgrond in het rolletje, leg het zaadje er in en zet ze in een kweekkasje van de Action.
Maar ja, zoveel lege wcrollen krijgen we niet meer, nu het gezin weer bestaat uit 2 personen. Daarom maak ik zelf papieren rollen van krantenpapier. Hoe dat gaat kun je hier vinden.
Het is makkelijk om het plantje in een rolletjes voor te kweken, want als het groot genoeg is kun je het met het rolletje planten. Voordeel hieraan is dat je de wortels niet beschadigd en geen enorme voorraad plastic potjes hoeft te bewaren voor het volgende seizoen.Dan heb je het zaadje met veel liefde laten opgroeien tot een plantje en heb je het met veel voorzichtigheid afgehard. En met veel geduld en beleid in de volle grond geplant. Maar dan is je taak nog niet volbracht. Er liggen grote gevaren op de loer, zoals slakken. Daarvoor strooi ik toch slakkenkorrels, maar wel ecologische. Het gevaar komt niet alleen van de grond, maar ook uit de lucht. Duiven en eenden zijn gek op het jonge groen. Dat gevaar wentel ik af door van pvc buisen een tunnel te maken over het plantenbed en daarover een groen gazen doek te spannen.

Hopelijk heb ik zo alle gevaren weten op te lossen en kunnen mijn kleine lieverds opgroeien tot grote planten. In dit geval capucijners.

En nu nog een plantje met een verhaaltje. Deze primulaatjes zijn al oud, of in ieder geval afstammelingen van de primulaatjes van mijn Oma. Ze had ze jaren in de tuin en ze bloeien vroeg. Toen ze ging verhuizen naar een flatje heeft mijn tante wat plantjes meegenomen naar haar eigen tuin. Daar hebben ze jaren uitbundig gestaan en zich uitgebreid. Toen ook mijn Oom en Tante naar een flat gingen verhuizen, heb ik een aantal plantjes mogen hebben, die nu bij mij in de tuin staan. Bijzonder, als kind zag ik deze plantjes al in de tuin bij mijn Oma (ze woonde naast ons) en nu staan afstammelingen van die planten van minstens 40 jaar terug weer bij mij in de tuin.

Tuinsokken

Zoals ik al eerder schreef, gaat veel van mijn vrije tijd in mijn volkstuin zitten. Dit komt nu vooral omdat ik het ontwerp aan het veranderen ben en daarbij eigenlijk alle paden opnieuw moet leggen. Een prachtige klus, want ik hou van zwaar werk, maar ik had dit liever in de winter willen doen omdat er dan verder niets te doen is in de tuin. Helaas was het weer de spelbreker en kon ik vanaf 16 dec tot aan half maart niks in de tuin doen omdat de grond hard bevroren was. Nu ben ik dus bezig om het plan alsnog te realiseren maar staan de andere tuinklussen ook te popelen om de aandacht te krijgen, zoals zaaien, voorzaaien, spitten en alweer onkruid wieden.

In de avonduren is er tijd om te breien. En na even stil te hebben gelegen, zijn deze sokken toch af gekomen. Het garen heb ik van mijn moeder gekregen uit Nieuw Zeeland en de kleur heet Lake Havea. Het patroon, River rapids socks, deed me denken aan stromend water wat ik toepasselijk vond bij de naam van het garen.

Kippetjes

Vrolijk Pasen !

Dat, ondanks het vreselijke viese regenweer, het een gezellig en liefdevol weekend mag worden.