zondag, april 18, 2010

Parasolletje

Al jaren staat in een schaduwhoekje van het terras een oude poepton. Niet met de inhoud die je zou verwachten bij deze naam, maar met een van mijn lievelingsplanten, de Astilboides tabularis.
De Latijnse naam verwijst naar zijn bladvorm. Het blad is, als hij helemaal ontvouwen is, een soort paraplu of parasol en echt rond met een mooi subtiel rafelig randje.
Ik blijf zo'n bewondering houden voor deze plant en voor heel het plantenrijk: na 2 maanden bevroren te zijn geweest, komt alles toch weer naar boven. Schitterend.

3 Comments:

Anonymous Jolanda said...

Het leven ontvouwt zich letterlijk!

6:48 a.m.  
Anonymous annita said...

Wat is de natuur toch geweldig als vormgever. Met de leeftijd stijgt ieder jaar mijn verwondering over de ontluikende natuur, meer heb je als mens toch eigenlijk niet nodig.

8:50 a.m.  
Anonymous Anoniem said...

Geweldig wat mooi en prachtige foto's trouwens.

Siem

11:49 a.m.  

Een reactie posten

<< Home