Cold sheep

Op 22 april nam ik een besluit, ik wilde niet meer klakkeloos consumeren. Niet meer kopen om het kopen. Niet meer als een verslaafde hebbe-hebbe-hebben. Daarom heb ik besloten om een jaar lang geen garen, tijdschriften, kleding en bijbehoren te kopen. We zijn nu 3 maanden verder. 

De eerste paar weken was echt afkicken. Ik heb het niet in de gaten gehad dat het kopen toch ook een soort verslaving was. Ik werd wat zenuwachtig van het niet (mogen) kopen, wat gespannen en wilde steeds de stad in. Ik moest me beheersen om niet toch iets te gaan kopen. Met name kleding, schoenen, tassen en breigarens was lastig te weerstaan. 

Na verloop van tijd werd die drang minder. En ik ben niet gezwicht!

En nu? Wat een rust geeft het om gewoon de stad in te gaan en niks op dat gebied te kopen. Wat een ontspannen gevoel geeft het. Niet meer als een verslaafde de uitverkoop afstruinen. Niet denken dat je misschien wat mist door niet naar de 'sale' te gaan. Niet bij alle 'lekkers' denken, "dat moet ik hebben!" Het voelt als een bevrijding.

 Ik ben begonnen om mijn voorraad breigaren weg te werken. Dat gaat niet zo snel als ik dacht. Ik had veel katoen van Drops (Paris) liggen, maar wist niet goed wat daar mee te maken. Een plaid is altijd handig, daarom heb ik 2 kleine plaidjes gemaakt, voor babykadootjes. Een met wat antroposofische tinten en een in de Kitch and Kitchenstijl. Lekker ontspannen werkje en er gaat veel garen in.

 Deze is met meegebreide rand en is 82 bij 82 cm.

 Deze plaid bestaat uit vier afzonderlijk gebreide stroken, die aan elkaar genaaid zijn om vervolgens er een rand in een geheel om te breien. Deze plaid is 100 bij 105 cm.

 Spelen met tinten.

En toen kwam er een probleem. Om de plaids goed af te kunnen maken waren er toch nog wat bolletjes bij nodig. Wel halen/niet halen? Omdat het doel was om garen op een goede manier te gaan gebruiken en op een prettige manier op te maken, heb ik besloten om waar het echt nodig was, bolletjes bij te halen. Bij de sofische waren er 3 bolletjes nodig. Tijdens het halen betrapte ik mezelf er op dat ik opeens alweer met 10 in mijn handen stond. Ik heb mezelf streng toegesproken en heb alleen de 3 gekocht die ik echt nodig had.
Voor de kleurige had ik nog 5 bollen nodig om een goed resultaat te krijgen. Ook dit heb ik alleen gehaald, ondanks dat de Paris in de uitverkoop was en alle kleurtjes riepen: "Koop mij, koop mij!

Nu heb ik dit nog over. Restjes. Voldoende voor nog een plaidje.

Ach, vooruit.................ik ga er nog een maken

Simmer in Fryslân

 Het is eindelijk volop zomer in Nederland en dus ook in Fryslân. En meteen hele hoge temperaturen, zo hoog zelfs dat het overdag niet prettig toeven is in de stadstuin. Om wat verkoeling te zoeken zijn we gaan fietsen, naar Earnewald. Ik woon al 29 jaar in Leeuwarden en ik was daar nog nooit heen gefietst, terwijl het maar een uurtje fietsen is.

 Het is een prachtige fietstocht door het Friese landschap. Goed aangegeven, zoals overal in deze provincie. De fietsroutes sluiten mooi op elkaar aan doordat er een soort kruispunten gemaakt zijn, zodat je makkelijk van de ene route op de andere over kunt gaan. Klik op de foto hierboven om hem te vergroten.

 Bij Warten konden we met de fietspont mee die ons over het Prinses Margrietkanaal zette. Zo zagen we Friesland niet alleen vanaf de vaste wal, maar ook vanaf het water.

 In Warten staat het Museum de Súdwâl, waar veel boeiende dingen te zien zijn. Ik werd helemaal blij van de folder over de expositie Breien, van Broddellap tot Yarn Bombing. Maar ik moet eerlijk zijn, ik heb het niet gezien, want we fietsten  door, omdat het met dit weer te jammer is om binnen te gaan kijken en omdat we  niet dezelfde weg terug gefietst hebben, maar een bezoek gebracht hebben aan haar.

Breien doe ik nog, alleen is er te weinig om hier te laten zien. Laatst heb ik wel weer een klein kraampakketje mogen weggeven. Altijd zo leuk om te maken en leuk om te geven.

Het gewichtige lichaam

Afgelopen zaterdag ben ik naar Leiden afgereisd om de expositie 'Het gewichtige lichaam' in het museum Boerhaave te gaan bekijken. Een voordeel is dat dit 3 uur treinreizen van mijn woonplaats vandaan ligt, zodat ik zeker 6 uur lang, heen en terug, ongestoord kon zitten breien. Zo heeft elk nadeel, een lange reis, zijn voordeel.

De expositie trok ook mijn aandacht omdat het werkgerelateerd is. Ik werk namelijk als Creatief therapeut op een afdeling waar mensen met een eetstoornis behandelt worden.

 Daarom was ik ook aangenaam verrast dat mijn vak een plek had binnen de expositie. Zeker in deze tijd waarin bij de GGZ zo wordt bezuinigd en mijn vak onder druk staat, is het belangrijk dat het letterlijk en figuurlijk in beeld blijft om te blijven bestaan. Het is zo belangrijk, zeker voor deze doelgroep, dat het ervaren, naast het rationaliseren geplaatst wordt. Zonder het kunnen ervaren leeft de mens maar half en afgesloten van zijn gevoelens.

 Deze prent vond ik als breister erg grappig. Zeker na 3 uur breien was het leuk om een andere breister te ontmoeten, ook al was ze getekend. Het is een prent van Engeltje van der Vlies (1787-1853). Ze leefde in Pijnacker en werd 30 jaar lang als een vastenwonder vereerd. Een verschijnsel wat in die tijd wel meer voor kwam. Het was een soort heilige voor de mensen, die vasten zagen als een vorm van boetedoening voor het menszijn. Deze dame zou gedurende lange periodes zonder eten en drinken kunnen leven en bracht haar dagen door met breien en lezen. Pas na de lijkschouwing, kwam haar bedrog naar voren. Ze bleek al die jaren gewoon stiekem te hebben gegeten en gedronken.

 In Leiden zitten de breiende inwoners ook niet stil. In de gracht stonden diverse palen mooi bekleed met wild breiwerk. Aan de staat van het breisel te zien hing het er al geruime tijd, maar was nog steeds prachtig.

Deze vrolijke breister is mijn Oma. Ik kwam deze foto tegen in oude fotoalbums die van haar zijn geweest. Na haar overlijden, helaas alweer 21 jaar terug, kwamen de albums bij mijn tante terecht, die ze nu doorgeschoven heeft naar de kleinkinderen. We mogen er foto's uithalen die we graag willen hebben. Oma B komt zeker aan de muur.

07-07-2012

Tegen de tijd dat mijn moeder mij er op attendeerd dat ik weer eens een blogpost moet plaatsen is er zeker teveel tijd voorbij gegaan. Ze heeft gelijk, ik blijf ernstig in gebreke. Ik brei nog steeds elke dag en ik ga nog steeds bijna elke dag naar de tuin. Ook bijna elke dag neem ik foto's, maar het wil er maar niet van komen om een nieuwe post te maken. Reden?? Ik weet het niet. 

Omdat ik vandaag vrij heb en morgen van 0800 tot 1700 uur moet werken, heb ik besloten om mijn maandelijkse foto reportage van mijn moestuin, vandaag te fotograferen en te plaatsen.

 De ingang. De vlierheg wordt erg groot, ik heb hem al een paar keer geknipt. De takken hangen soms half voor de ingang. Wat een groeikracht heeft zo'n struik.

 De tuin is niet goed meer te overzien. Alles wordt hoog, vol en bossig, net een jungle. De frambozen zijn in etappes rijp en de aalbes wordt beschermd door netten. Ik heb nog nooit zoveel mooie volle aalbessen gehad als dit jaar. Waarschijnlijk het gevolg van de vele regen van de laatste maanden. De groene netten houden de vogels op afstand en zijn zo fijnmazig dat ze er niet in verstrikt raken.

 De stokbonen hebben een strijd moeten leveren. De slakken vonden de opkomende boontjes tijdens mijn vakantie heel lekker. De tuinbuurvrouw had me gemaild dat ze zo mooi op kwamen, maar toen ik terug was, waren ze allemaal opgegeten. Daarom voor de tweede keer maar gezaaid en slakkenkorrels gestrooid. Nu lijkt het er op dat ik dit jaar wel snijbonen kan oogsten.
Naast het bed met stokbonen, staat een groot bed met aardappels, wat op de foto niet meer te zien is door de hoge framboos. Nog een paar dagen, dan zit ik aan de nieuwe aardappel.

 Zicht vanaf het terrasje voor mijn tuinhuisje, nou ja zicht.....
De kruisbessen worden door netten beschermd voor de vreetgrage eenden. Ik heb vier soorten kruisbessen die ieder verschillend en lekker smaken. Ook deze bessen beginnen aardig rijp te worden.

 De perenboom zit vol kleine peertjes. Door de harde wind worden de zwakkere exemplaren er uit gewaaid, maar dat is alleen maar goed voor de goeden. De uien laten hun stengels al wat hangen, een teken dat ze bijna oogstbaar zijn.

 De aardbeien hebben veel vrucht gedragen, maar nu is het toch echt afgelopen. Dit weekend heb ik de netten  verwijderd en zal ik ze opruimen. Ik doe ze per net in een plastic zak met daarop hoe lang het net is, zodat ik volgend jaar de juiste netten op de juiste plaatsen kan leggen.
De rabarber heeft heel veel bladeren gemaakt. Na de langste dag oogst ik niet meer. Dit heb ik zo geleerd, weet de reden niet, maar hou me er aan. In het lege bedje bij het stapeltje steentjes komen nog laat gezaaide bietjes op.
De braam draagt heel veel vrucht maar dezen moeten nog rijp worden.
De grote Engelwortel heeft prachtig gebloeid en staat nu in geel zaad. Ik zal ze komende week verwijderen, want ze zaaien zich op mijn tuin enorm uit als ik niet op pas.

 De pruim heeft al mooi wat onrijpe pruimen hangen. Hopelijk laten de wespen ze ongemoeid.

 De paden worden smaller door overhangende kruiden. Lekker om tegen aan te lopen zodat de geur vrij komt.

 De kapucijners zijn ook oogst klaar. Het groen sterft af, tijd om ze met plant en al uit de grond te halen en nog even na te laten drogen, zodat de voorraad voor de winter goed bewaard kan blijven. De palmkool staat parmantig tussen de juffertje-in-het-groen en de oost-indische kers,

 De borage mag op bepaalde plekken haar gang gaan, net als de goudse bloem en de papaver. De groentes zijn blij met al die eenjarige bloeiers want ze houden ziektes en beestje tegen. De doperwten eet ik graag gewoon rauw zo uit de peul. Lekker zoet, gewoon zonde om ze te koken. De kersenboom heeft voor het eerst vrucht gedragen en ze waren erg lekker.