Kleurrijke herinneringen

Mijn jongste dochter is voor haar werk een aantal weken naar Suriname geweest.

Het is dan heel fijn om in deze tijd, met alle techniek, te leven. Het vliegen erheen is super veilig, maar vooral het contact houden is zo makkelijk. Waar ze Wifi had kon ze even whats appen en foto's versturen. Zodoende kon ik met haar meegenieten van dit kleurrijke en warme land.

Als 'welkom terug' presentje, heb ik een paar kleurrijke sokken gebreid.

Zo wordt ze, tijdens het dragen ervan, extra herinnert aan de bijzondere tijd die ze daar heeft gehad. Het harde werken, de hitte, de bijzondere cultuur, de jungle en alle kleuren die daar zo extra helder zijn door de zon.

Om het afhechten wat sneller en makkelijker te laten verlopen, heb ik gewerkt met de Russische techniek voor aan en afhechten. Heel handig, netjes en na afloop niet de irritatie dat er nog heel veel 'losse eindjes' liggen. Zelfs met dit dunne garen voor pennen 2,5 is dit een prettige techniek.

Armen en benen

Een tijdje terug heb ik gekleurde sokken gebreid. Erg leuk om te doen en erg leuk om te dragen. Jammer alleen dat bij het dragen het grootste deel van dit kleurrijke spektakel niet zichtbaar is. Daar wilde ik wat aan doen. Zo ben ik op het idee gekomen om mouwen te breien.

De mouwen heb ik lekker lang gebreid, zodat ik ze over mijn polsen kan dragen, met een gat waar de duim door kan.

Omdat ik geen zin had in een wel heel kleurrijk vestje en er ook graag 'netjes'bij loop, heb ik bij de Cen A ( bij gebrek aan goede maten bij de kringloop winkel) een colbertje in de uitverkoop gekocht. Hiervan heb ik de mouwen op driekwart afgeknipt en de gebreide mouwen erin genaaid en de voering netjes als beleg gebruikt.

Vandaag mocht het kleurrijke stel aan, met de broek opgekruld als verwacht ik hoog water, waardoor de sokken beter zichtbaar waren. 

 Ik vond dat ik er netjes en kleurrijk bij liep. Echt mij.

Handwerkbeurs Zwolle

Traditiegetrouw ben ik vandaag met mijn Moeder en mijn zusje naar de Handwerkbeurs in Zwolle geweest. Het is heel bijzonder en zeer fijn dat ik mijn passie voor handwerken zo kan delen met deze twee belangrijke vrouwen in mijn leven.
De beurs is groot en heeft veel te bieden op handwerkgebied. Maar wat ik minstens zo belangrijk vind is dat ik er veel mensen ontmoet die ik ken uit de breiwereld. Heel fijn om hen weer even te zien en kort te spreken, want ja, een ieder heeft het druk met verkopen of kopen.
Naast de ontmoetingen is er ook het een en ander gekocht door mij. Ik had het geluk dat ik per 1 februari 12,5 jaar werkzaam was bij mijn werkgever, wat beloond werd met een klein extra geldbedrag.

Met dit in mijn achterhoofd was het heel verleidelijk om te kopen. Uiteindelijk is dit mee naar huis gegaan:
3 strengen wol van Bart & Francis, een streng sokkengaren van 't Trendje waar breivriendin Lydia vol enthousiasme stond te verkopen tussen al dat lekkers, 2 strengen Shetlandwol van breivriendin Klazien.

Bij de prachtige stand van Lindelicht lag dit mooie pakketje voor polswarmers. Zo mooi en zorgvuldig verpakt en voorzien van patroon en een mooie kleurstelling garens. Misschien voor mezelf, maar misschien ook iemand mee te verblijden.

Dit boek van Kate Davies trok mijn aandacht door de ontwerpen, maar ook doordat het over de Shetland Island gaat.

En dan zijn er nog de 50 kleuren van Loret Karman. Stil word ik hiervan, zo mooi. De kleurenpaletten van haar staan al lang op mijn verlanglijst, maar zijn prijzig, ook al is dat zeer terecht gezien de kwaliteit. Nu ik een extraatje had en door de bemoedigende woorden van mijn zus en moeder, heb ik de lef gehad om ze te kopen. Het idee is om er een soort vest van te breien. Mijn vingers jeuken om er mee aan de slag te gaan, maar ik hoop dat ik me kan beheersen tot na 15 maart, omdat ik dan een workshop van haar heb mogen volgen over kleuren en structuren.

Als laatste kwam ik bij de kraam van breivriendin Anieta van Zij maakt het. Onderstaande foto is ook van haar hand. Bij deze kraam is het altijd dringen want iedereen wordt vertederd door haar prachtige knuffels. Ik heb er al vaker over bericht, hoe prachtig de patronen in elkaar zitten en hoe fijn ze te breien zijn. Dit keer heb ik garen gekocht voor 2 zeer kleine beertjes en voor jasjes, zelfs kleine knoopjes.

Zeer voldaan en vol indrukken zijn we weer naar huis gereden met de trein. Ik zou graag met alle aankopen tegelijk willen beginnen om er iets van te maken. Ik popel en stroom over van ideeën. En er ligt nog zoveel wat eerst af gemaakt zou mogen worden. Daarom leg ik de nieuwste aanwinsten eerst voor het zicht op het dressoir te pronken en ga ik nagenietend op de bank zitten kijken.

Kleur

Nog steeds zit ik midden in 'mijn kleurrijke fase', wat breien betreft.
Er valt nog zoveel mee te doen, te bedenken en uit te voeren. De ideeën blijven komen, mijn handen en mijn hoofd hebben tijd en energie te kort om het een plek te geven en al helemaal tijd te kort om het vorm te geven.
Kleur is een bijzonder thema omdat het zoveel in zich heeft. Het boek over de kleurenleer van Ittens ligt alweer op tafel om de kennis en de inzichten te structureren en te onderbouwen. Ook zou ik dolgraag een workshop bij Loret Karman willen volgen over kleur. Deze link van Dutch Jan laat prachtig zien hoe ook van Gogh met garen bezig was om de mogelijkheden van kleuren, mengen, tegen elkaar aanzetten ed, te onderzoeken.

Intuitief de kleuren met elkaar verbinden. En toch ook er greep op willen houden. Balans zoeken tussen gevoel en verstand. Balans tussen spelen en sturen.

 En ondertussen komen er steeds meer bolletjes bij en raken de echte restjes steeds meer op.

En dan attendeert breivriendin Simone me ook nog eens op de Drops aanbieding van deze maand. Dan is de verleiding wel heel groot om nog meer kleur in huis te halen!! En de Handwerkbeurs komt er ook snel aan, waar ook prachtige sokkengarens te koop zijn. Als dit zo door gaat, kan ik heel mijn leven gewoon alleen met sokkengarens en kleur blijven experimenteren en dingen maken.

Er staan nu al diverse projecten op de pennen, die als UFO's blijven liggen. Maar ik heb er alle vertrouwen in dat het allemaal ooit eens af komt. Een van die wachtende kleurrijke projecten is het 'Us bint sunig' haakwerkje ('we zijn zuinig' haakwerkje). Om bij een bepaalde kleur te komen op een grote bol, moet ik soms een klein stukje garen er af halen. Deze draadjes vind ik zonde om weg te gooien. Ook zijn sommige restjes haast te kort om er nog een paar pennen mee te breien. En van de 50 jaren levensdeken kwamen ook veel losse eindjes. Van al deze kleurrijke draadjes ben ik een freeform haakwerkje aan het maken.

Zo kom ik zeer fleurig door deze donkere wintermaanden.