Oogst

De 10de editie van de Handwerkbeurs in Zwolle is begonnen. Vier dagen lang staan de IJselhallen in het tekenen van breien, borduren, haken, weven, spinnen en nog veel meer op handwerkgebied.
Traditiegetrouw ben ik er heen geweest, gezellig samen met mijn zusje en onze moeder.
We hebben onze ogen weer uitgekeken, wat was er veel en wat was dat vooral ook mooi en inspirerend.
Na 2 uur hadden we nog niet alle stands bezocht, zoveel was er te zien. En wat was het leuk om weer vele bekende gezichten te zien en een aantal even te spreken.
Om 13.15 uur hield ik het voor gezien. Moe van alle indrukken en het vele wandelen door de lange paden met kraampjes. Echt, ik had er nog veel langer kunnen blijven, had sommige kramen graag nog eens willen bezoeken, maar de 'rek was er uit'. 

 Moe maar zeer voldaan weer naar het koude, witte en hoge noorden.
Met naast me de volgende spullen die ik heb gekocht: 4 klosjes neonnaaigaren van De Gast. Lintjes, klosjes en brede band van Grootmoeders knoopendoos . Een  10 grams oranje sokkengarentje bij Wol met verve, voor in mijn lappendeken voor 30 april. Bij de Belgische mannen een zak met diverse kleuren zijden draadjes. Een prachtig boek over vilten van Irene van der Wolf. En een prachtige bol sokkengaren van Noro bij Wereldwol.
Van die laatste aankoop zullen een aantal mensen misschien verbaast en wat afkeurend hun wenkbrauwen ophalen: "Ze was toch coldsheep ? "Ja dat is ze ook, maar toen ik er mee begon heb ik aangegeven om van 22 april 2012 tot 22 april 2013 geen garen meer te kopen met als uitzondering de Handwerkbeurs. Ik vond dat ik me dus goed aan de gemaakte afspraak had gehouden.
Na nog gezellig wat praten bij Annita met de prachtige knuffels, waar ik nog wat moest kopen voor iemand anders, ben ik nog even langs gegaan bij de zussen in de kraam van Klazien. Dit had ik dus NIET moeten doen......deze 10 strengen bleven gewoon aan me kleven, zodat ik ze uiteindelijk maar betaald heb.

Het was niet mijn bedoeling, ik wilde het liefst helemaal geen garens kopen op de beurs, maar ja....die kraam van Klazien....die heeft mijn wilskracht gebroken.............

Al met al was het een zeer geslaagde dag.
Ik vind het geweldig dat de Handwerkbeurs in 10 jaar uitgegroeid is tot een groot en veelzijdig evenement waar 4 dagen lang het druk en gezellig is, veel te zien en te kopen valt en  waar het zo leuk is om zoveel gelijk gestemden te treffen.
Mensen waar ik nog langer een praatje had willen maken, jullie hadden het steeds zo druk, ik wilde niet storen bij het zakendoen.
Janet, heel heel erg dank voor het wederom tiptop organiseren van dit prachtige fenomeen! En ik hoop dat je er nog vele jaren mee door zult gaan.

Als een kind zo blij

Als een kind zo blij kan ik worden van deze spaaractie bij de Albert Heijn.
Elke keer vol spanning het zakje open maken en loeren wat er in zit. Vertederend kijken naar al die kleine mini uitvoeringen van bekende artikelen. Op een plankje neerleggen om steeds even te kunnen bewonderen en dubbelen ruilen met mijn buurmeisje van 10.
Is dit niet een beetje gek voor een vrouw van 49 jaar??
Ach, ik denk dat het geen kwaad kan. Het is zo fijn om dat kind in mij op die momenten zo duidelijk te kunnen voelen.

Deze spaaractie brengt me meteen terug naar mijn vroege jeugd, toen ik rond de 5 jaar was, in 1969.
Aan de overkant van de weg, bij mijn ouderlijk huis, stond een kruidenierswinkel  Precies zo'n winkeltje als er nu nog staat  op de Zaanse Schans, de replica van het eerste AH winkeltje.
Dat winkeltje was van mijn buurvrouw Swaantje, een (in mijn ogen) een zeer oud vrouwtje, die achter de winkel woonde.
Ze verkocht van alles: snoepgoed uit glazen potten, meel en granen vanuit grote laden met grote scheppen, aardappels uit de kelder, zepen aan een blok, borstels etc etc.
Voor mij was het altijd een feest om daar heen te mogen als klein meisje. Het rook er zo lekker naar al die verschillende waren en het zag er zo mooi uit, al die artikelen die daar door elkaar heen uitgestald stonden. En het mooiste was, dat ik altijd, na de 'gedane arbeid' van het halen van de boodschappen, een snoepje van Swaantjes mocht uitzoeken uit een van de grote glazen potten.
Nog proef ik de smaak van de gele toffee's, die net zo smaakten als de haarshampoo van mijn vader rook. Nog proef ik de salmiak uit de knotslolly. Ik vertelde Swaantje dat als ik later ouder was, dat ik haar dan ging helpen, als zij het werk niet meer kon doen.

De mini's doen me ook denken aan het speelwinkeltje wat ik had in die tijd. Een heel eenvoudig klein winkeltje. Maar in dat winkeltje had ik wel kleine artikelen, eigenlijk net als de mini's van nu. Ik had er zelfs een mini maggi flesje bij met daarin een beetje Maggi. Nog steeds als ik deze geur ruik, ben ik even terug bij dat meisje van toen. Ik kon er eindeloos mee spelen en speelde eigenlijk mijn ouders na. Mijn ouders hebben namelijk altijd een winkel aan huis gehad, tot 1982. Daarna is de zaak verhuisd naar de andere kant van het dorp. En in die winkel heb ik vanaf jong meisje vaak en veel gewerkt. Gewoon omdat dit er bij hoorde. Met z'n allen de schouders er onder.
Een winkel en dus ook het winkeltje horen bij mij, zijn een deel van mijn basis, mijn opvoeding , mijn vorming tot wie ik nu ben.
Ik denk dat daarom deze mini's van nu mij zoveel doen, mij blij maken, mij terug brengen naar mijn jeugd.

Wie mij blij wil maken: ik word erg blij van kleine dingen, zoals kleine mini's..........

Januari in beeld

 De eerste maand van 2013 zit er op.
In januari heb ik maar 2 blogposts geplaatst  maar het handwerken gaat wel gewoon door. Daarom even een overzicht van de dingen waar ik oa mee bezig ben.

 Ik werk weer aan een lappendeken.
Deze ben ik begonnen op mijn verjaardag. Dit is te zien aan het eerste lapje, namelijk de feestelijke Nederlandse vlag. Het is de bedoeling dat ik dit jaar, het jaar waarin ik 49 ben, elke week een aantal lapjes brei die slaan op wat ik beleef of wat er gebeurd in de wereld, in het weer of andere voor mij bijzondere zaken. De lapjes zet ik op met 49 steken.

 Dit is de maand januari.
Elk lapje herinnert mij aan wat speciaals, zoals het oranje lapje hieronder. Dit staat voor de aankondiging van de Koningin dat ze afstand gaat doen van de troon om plaats te maken voor haar zoon. Bijzonder dat dit juist gebeurd in dit jaar zodat ik dit mee kan nemen in de deken.
Ik zal de lezer van mijn blog niet vermoeien met wat de betekenis van elk lapje is, dat leg ik voor mezelf vast in een fotomap.

 Elke zondag maak ik een 'weekoverzicht' met handwerk technieken. Dit wordt een rol van 52 lapjes die ik om een houten spoel ga wikkelen. De lapjes zijn 13 bij 13, wat mijn geluksgetal is en zijn gemaakt van een oud onderlaken. Elk lapje maak ik als klein werkje los van de anderen. Daarna bevestig ik ze op de lange lap van 13 cm hoog en 6 meter lang. Het lapje is een soort evaluatie van de week. Het helpt me ook om losser te gaan werken en gewoon te spelen. Het is niet voor de mooi, het is voor het plezier.
Ik verwerk er allerlei technieken in en verschillende materialen. Vooral ook wat ik die week gekregen of gevonden heb.

 Zoals een lief labeltje van een breivriendin. En met het touwtje daarvan heb ik een spiraal geborduurd.

 De tape die op mijn knie bevestigd was. Een mooie glimmende knoop die ik kreeg uit Rusland met het zilver lintje

Daarnaast maak ik het nieuwste patroon van Annita Wilschut. Dit keer een erg grappige kikker. De patroonbladen zijn oa te koop op de Handwerkbeurs. Het breit weer zalig en het blijft zo fijn om de knuffels van Annita te mogen zien ontstaan onder mijn handen.

 En dan is er nog tijd om te experimenteren. Waar dat goed voor is vertel ik een andere keer. Experimenteren met technieken, vormen en kleur.

De lapjes voor februari zijn alweer in productie.