Beeldende therapie

Het bloggen weer oppakken, dat vraagt nadenken over wat de inhoud mag gaan zijn. Mijn idee is het om vooral gebieden te gaan koppelen die belangrijk voor me zijn, zoals mijn persoonlijke leven, mijn werk als Beeldend therapeute en positieve thema's en inzichten die ik onderweg tegen kom. De blogpost zullem daaromover diverse thema's gaan, waarvan ik vind dat die iets toe voegen aan inzicht, plezier, licht en kleurrijkheid. Ja, dat kan vanalles zijn, dat vind ik fijn, me niet vast leggen maar mogen spelen.

In deze blogpost wil ik vertellen over mijn vak, Beeldende therapie. Inmiddels ben ik 19 jaar werkzaam als beeldend therapeute binnen de geestelijke gezondheidszorg. Voor mij het mooiste beroep wat er is en wat ik nog steeds met enorm veel enthouasime en passie doe. Door op de links te klikken kun je meer lezen over wat

Over aapjes in je hoofd

Had ik vroeger maar van het begrip Monkey mind gehoord, dat had veel piekeren, zenuwen en andere nare gevoelens gescheeld. Ik dacht altijd dat wat ik dacht, de negatieve gedachten, angsten, commentaren op wat ik deed, schuldgevoelens en vooral die kritische stem die me zo kon veroordelen, waar waren. Dus ik luisterde er naar, voelde me er rot onder en het zorgde er voor dat ik vaak in van die piekergedachtencirkels vast kwam te zitten. Jaren later kwam ik de metafoor Monkey mind tegen, een begrip wat al minstens 2500 jaar bestaat in het Boeddhisme. Bijzonder dat door de eeuwen heen, mensen net als mij van die nare, vervelende, kritische en veroordelende gedachten hadden en dat er een beeld aan gekoppeld is, waardoor je er meer afstand van kunt nemen. Want dat is wat er bij mij gebeurd, wanneer ik die nare gedachten heb, stel ik me een aapje voor die in mijn hoofd loopt te schreeuwen en heen en weer aan het slingeren is. Dan kan ik afstand nemen van wat de gedachten zeggen. Ik ben niet mijn gedachten, maar ik heb ze. Ons brein is oa ontworpen om te denken en dat doet het dus heel de dag. We denken wel meer dan 80.000 gedachten op een dag, waarvan heel veel een soort herhaling zijn van dezelfde thema's, maar dan net even anders of gewoon precies hetzelfde (ik noem dat cirkel denken). De meeste gedachten gaan over het verleden of de toekomst. Vaak zijn dat commentaren op wat geweest is, schuldgevoel of 'wat als' gedachten over de toekomst. Gedachten die vaak niet reeel zijn, misschien een uitvergroting zijn van een reele gedachte. Deze gedachten geven spanning, maken ons moe en geven chaos in het hoofd. Het aapje kan namelijk aardig tekeer gaan. Tuurlijk, er zijn ook functionele gedachten, wanneer je iets wilt maken of doen, of lekker aan het dagdromen bent, niks mis mee, fijn juist. Maar dat aapje verhaal gaat over de gedachten waar je je rot door gaat voelen, die je bijvoorbeeld aan het twijfelen brengen door te roepen 'Wat zal een ander daar wel niet van denken'. Deze monkey mind wordt extra gestimuleerd door externe prikkels, zoals het lezen of kijken van het nieuws of dingen die je hoort. Meteen geeft je aapje daar weer commentaar op, of vindt dat jij er iets aan moet doen of dat het juist door jou niet goed gaat. Het aapje zorgt er voor dat we maar moeilijk in het NU kunnen blijven, in het moment waarin we zijn, waarin we de dingen doen en ervaren. Het aapje lokt ons steeds naar het verleden en de toekomst en dat maakt ons extra machteloos, want laten we nou niks kunnen veranderen aan het verleden en aan de toekomst. Wel aan het Nu, maar ja, daar haalt de monkey mind ons juist bij weg. Was er maar een knop waarmee we het aapje stil konden zetten, maar helaas, dat is niet mee genomen in ons ontwerp, we mogen zelf de schakelaar zijn om met de aap om te kunnen gaan en te gaan kijken hoe een ieder zich het beste met zijn of haar aapje kan omgaan. Realiseer je als eerste dat je een monkey mind hebt, dat is al een hele belangrijke stap. Ga maar eens na, wanneer je hem herkent, wat hij met je doet. Zodra je dit beter kunt, ben je beter in staat om er wat meer afstand van te nemen. Want, nee, er mee vechten heeft geen zin, een aap is nou eenmaal sterker dan de mens, ook onze mentale aap. Ga je wel het gevecht aan, dan zul je merken dat je gedachten alleen maar erger en drukker worden. Negeren werkt ook niet, het aapje wil wel gezien worden, dus zal net zo lang gaan schreeuwen en heen en weer slingeren tot je er echt niet meer om heen kunt. Wat werkt dan wel? Wat heel goed werkt is mediteren. Mediteren zorgt er voor dat je aandacht in het Nu blijft en dat je op deze manier naast je aapje kunt gaan staan en niet meegaat in zijn geschreeuw en al helemaal niet meegaat in de inhoud van wat hij raast. Mediteren kun je op veel verschillende manieren doen, waar het om gaat is dat je een vorm zoekt die bij je past. Het is wel, net als met alles, iets wat je stapje voor stapje mag gaan leren en toepassen, dat vraagt wat doorzettingsvermogen, maar je krijgt er erg veel voor terug. Zelf mediteer ik twee maal daags, s ochtends en in de vroege avond. Elke keer ongeveer een kwartier of iets langer. De ene keer gaat het lekkerder dan de andere keer, maar dat is niet erg, dat is gewoon. Ook wordt je hoofd vaak niet echt stil, want ja, een hoofd denkt nu eenmaal, maar de gedachten worden wel veel rustiger, veel neutraler en zachter. Wanneer je niks hebt met mediteren (heb je het al eens echt geprobeerd of ben je wat bang voor het onbekende?), dan kun je misschien met je aapje afspreken dat je elke dag een pieker kwartier pakt. In dit kwartier schrijf je alles op wat er door je hoofd raast en voor de rest van de dag focus je je op het NU en op wat je daarin aan het doen bent. Voor sommige mensen werkt dit, voor mij niet. Mijn aap is veel te eigenwijs en te sterk om een kwartiertje het podium te pakken en daarna in de coulissen te verdwijnen. Wat wel werkt voor mij, een derde manier om met je aap om te gaan, is je ademhaling. Er zijn heel veel verschillende ademhalings oefeningen, voor diverse doelen. Het kan een leuk dee zijn om je er eens in te verdiepen. Wat al erg helpt, wanneer je aap op hol slaat, is om rustig te gaan zitten, diep in te ademen en heel rustig, via je mond uit te blazen. En dan nog eens diep inademen door je neus en weer langzaam uitademen door je mond. Heel bijzonder om dan te merken dat de grootste spanning echt weg vloeit. Als laatste tip (er zijn veel meer, google maar eens op Monkey mind, je komt de mooiste video's tegen en interesante artikelen), is deze, altijd wanneer je aap zich laat horen, begroet je hem even 'O aapje, ben je daar weer', dan niet meegaat in wat hij zegt, loslaten en doorgaan met wat je aan het doen was. En zet dan ondertussen even een glimlach op je lippen. Echt, dit werkt. Want door de glimlach krijgen je hersenen een signaal dat het goed is, dat de situatie veilig is, dat er geen gevaar dreigt, want je glimlacht en dat wordt alleen gedaan als iemand relaxt is. Door met je lichaam een relaxte houding aan te nemen en een glimlach te maken, worden je hersenen vanzelf ontspannen. Ik had heel veel leuke links, foto's ed, maar blogger werkt niet mee. Dan kan mijn aapje weer enorm op gaan spelen. Gelukkig mediteer ik, kan ik tegen mezelf zeggen, dat het niet erg is, volgende keer beter en vanuit deze ontspanning besluiten om de post te plaatsen. Dan kijk ik een andere keer, in alle rust na, wat er aan de hand is.

Nieuwe start

Er is veel tijd verstreken na het plaatsen van de laatste post. 

Stilgezeten heb ik niet. 

Ik ben nog steeds met duurzaamheid en ecologisch leven bezig, maar mijn drive om daar over te delen op mijn blog, is wat meer naar de achtergrond verdwenen. Het dagelijks leven, gezin en werk vraagt mijn aandacht en ook de tuin wil graag tijd en liefde.

Ondertussen zijn er diverse boeiende en leerzame cursussen op mijn pad gekomen en heb ik ook heel veel boeken verslonden. Hierdoor heb ik veel stof om over na te denken, wat bij mij ook tot gevolg heeft, dat ik er iets mee wil doen. En dat doen wil ik oa via het weer oppakken van het bloggen vorm gaan geven. 

In mijn blogs wil ik jou als lezer meenemen op mijn pad door mijn dagelijks leven, wat ik allemaal tegen kom als mens, in mijn werk als Beeldend therapeut, lezeres en geintresseerde van wat er meer is tussen hemel en aarde.  

Ik wil een bijdrage leveren aan hoe je zelf met makkelijke gedragsveranderingen, omdenken en andere ervaringen, zelf je leven lichter, vrolijker en kleurrijker kunt maken en minder last hebt van alle onrust om je heen.

Het begin is er, de eerste blogpost. Wennen en weer leren. Ook omdat ik Instagram wil koppelen aan wat ik hier ga schrijven. 

De Streekboer

Per 1 augustus, de dag waarop onze consumptie als bevolking van de aarde de productie en het herstellend vermogen van onze planeet overtreft, ben ik lid geworden van de organisatie " de Streekboer".
Het staat me steeds meer tegen dat het voedsel wat ik koop en eet, van over heel de wereld naar mij toe gevlogen wordt. Dat de boeren geen eerlijke prijs krijgen voor hun producten en dat er enorm verspilt wordt, doordat supermarkten denken dat de consument ' perfect'  voedsel wil en daarom bijvoorbeeld pruimen die 3 mm te klein zijn niet opkoopt. En dan al dat verpakte verse goed in plastic, de oceanen zijn hiermee al verstopt.
Als ik me daar aan erger, dan moet ik daar zelf wat aan doen, wat binnen mijn mogelijkheden ligt. Daarom ben ik lid geworden van " de Streekboer": eten uit eigen regio, verpakt in papier of los, eten van het seizoen, kleine locale bedrijven en boeren steunen.

Het is een enorm handig en makkelijk concept. Wanneer je lid bent krijg je korting op de prijs, maar je kunt ook gewoon bestellen. Dit bestellen doe je op maandag of dinsdag en donderdag of vrijdag kun je je boodschappen, die je online in je winkelwagentje hebt gelegd, ophalen op de door jou uitgekozen ophaalplek. Het betalen doe je online, heel handig. De keuze is enorm, waardoor ik heel veel producten niet meer in de grote supermarkten hoef te halen.
Ik word hier erg blij van!!!

Haren wassen

Al 25 jaar gebruik ik de verzorgingsproducten van Weleda. Het merk staat voor kwaliteit, duurzaamheid en voor 100% natuurlijk. 

Het was eerst wel wennen om te wassen met deze natuurlijke haarshampoo, omdat de chemische toevoegingen die we gewend zijn van de doorsnee haarshampoos, er niet in zitten. Inmiddels wil ik niet meer anders. Elke keer dat ik mijn haar was, doe ik een klein beetje shampoo in een reisverpakking flacon, doe er een beetje water bij, schudt het geheel en spuit dat op mijn natte haar. De shampoo schuimt minder, maar ruikt lekker en mijn haar wordt goed schoon, daar gaat het tenslotte om. Ik gebruik het al een tijd en hoef maar een keer per week mijn haar te wassen en het zit op de andere dagen prima. 

Het is een win/win situatie: mijn hoofdhuid en haar zijn er blij mee. Ik gebruik zeer weinig van het product, waardoor het langer mee gaat, dus minder uitgaven. Doordat het natuurlijk is, is het minder belastend voor het milieu. 

Waarom dan toch zoeken naar wat anders? Ik vind het jammer dat de shampoo in plastic verpakt is. Ook al doe ik lang met een flacon, ik moet hem, wanneer deze leeg is, toch weggooien. Dat gaat me steeds meer tegen staan. Wil ik duurzaam leven, dan vind ik dat ik vooral moet zorgen voor minder afval. 

Na diverse google sessies heb ik veel informatie gevonden over haarshampoo in zeep vorm. Tot mijn verbazing is daar veel over te vinden en bestaan er veel merken die dit fabriceren. Zo zit er een mooi bedrijf in Utrecht, Werfzeep. Ook kwam ik een boeiend blog tegen van ClaireCodi , in een van haar post doet ze uitgebreid verslag van haarzeep.

Op internet zijn veel bedrijven te vinden die hun haarzeep online verkopen. Ik hou er van om de plaatselijke middenstand te steunen en koopt daarom, wanneer ik echt wat nodig heb, dit het liefst bij een stenen winkel. Vanmiddag heb ik daarom mijn eerste stukje haarzeep bij Bio bij Jansen gehaald. Het is een zeepje van Botma & van Bennekom, met koksmelk en mangoboter. 

Ik ga onderzoeken of deze manier van haar wassen iets voor me is. Het voelt nu nog een beetje als verraad naar mijn favoriete merk Weleda, dat al zo lang in mijn leven is. Maar het is me ook wat waard om minder plastic te gebruiken en weg te moeten gooien.

1 augustus 2018

Altijd was ik me al bewust van de wereld om me heen, de belasting die de mens legt op de aarde.

Ik ben een kind uit de tijd dat de kikker en de ooievaar dreigden uit te sterven. Dat in de wereld de Koude oorlog werd gestreden. Ik vond het allemaal maar heel spannend en eng. Voelde me machteloos en wilde zo graag het tij keren.

Zelf doe ik nu op mijn manier het mogelijke om de aarde te sparen, ik koop hoofdzakelijk biologische producten, heb een grote boodschappentas en ben zuinig op mijn kleding en schoenen. Doe overal het licht uit waar ik niet hoef te wezen en verspil geen onnodig water. Ik koop geen onnodige dingen en bezit geen auto.

Maar is dat voldoende? Ben ik te gemakkelijk of teveel een kind van deze tijd, de eeuw van de verspilling? 

Al geruime tijd knaagt het aan me, ik zou veel meer willen en kunnen doen. Had ik een soort gemak-oogkleppen op? Vast. Was ik niet gemotiveerd genoeg? Misschien. 

Het is misschien ook een gewoonte om voor lief te nemen wat je om je heen ziet. Maar al dat plastic, dat staat me zo tegen. Al dat fruit en groente wat in plastic verpakt in de schappen ligt, ik wil dat niet meer. En dan het verhaal van de net te kleine pruimen waardoor een grote supermarktketen het niet wil afnemen en 60.000 kilo pruimen vernietigt dreigt te worden! Waarom?? Ik ben het zat. Ik ga mijn eigen weg ontdekken, zelf kijken wat bij me past op het gebeid van duurzaam, ecologisch, verantwoord en goed voor Moeder Natuur.

Daar wil ik dit blog voor gebruiken. Om mijn ontdekkingstocht met vallen en opstaan vast te leggen. Hoe kan ik zo verantwoord mogelijk leven met Moeder Natuur zonder als ' geitenwollensokken muts'  weggezet te worden. Hoe kan ik duurzaam leven, passend binnen deze moderne tijd. Hoe kan ik een balans vinden tussen de uitersten die er altijd zullen zijn.

Na al in januari hier over na gedacht te hebben, zet ik nu bewust deze stap. Ik ben heel nieuwsgierig waar het me brengt.

Waardevol

Soms word ik zomaar verrast. Dit keer in de vorm van een Handwerken zonder grenzen door de brievenbus met een leuk briefje erbij. Dat er, wanneer ik er belang bij heb, een stapel oude Ariadnes voor me klaar zouden liggen. Dan maakt mijn hart een sprongetje en vind ik het zo lief en attent dat mensen aan me denken.

Het betrof een stapel Ariadnes uit 1963, 1964 mijn geboorte jaar en 1965. Zo oud, maar o zo leuk om te bekijken.

 Met veel patronen die nu ook wel gemaakt kunnen worden en dat het niet te zien is dat het patroon 50 jaar oud is.

 Ik had de foto gedraaid, maar blijkbaar wil Blogger hem zo neerzetten, maar goed, zelfs patronen die te bestellen waren bij Blue Band, de margarine.

 Deze gehaakte tas zou ik nu zelf wel willen maken.

 Er zijn veel baby's die weer in katoenen luiers lopen, dan is zo'n wollen broekje er overheen erg handig, ook tegen lekken.

Jannie, heel heel hartelijk dank voor het zo attent aan mij denken en ze me aanbieden. Ik ben er enorm blij mee!!!

Lapjes

Al jaren heb ik de wens om eens een quilt te maken en tot nu toe stond deze wens nog stevig bovenaan in mijn bucket list. Toen de 50ste levensjaar deken bijna af was, ontstond bij mij het idee om het jaar 2014 vast te leggen middels een quilt. Weer een jaar vastleggen in textiel, me 'dwingen' om bewust elke week er mee aan de slag te zijn.

Het kwam mooi uit dat mijn moeder al eerder besloten had om niet meer te quilten en al haar quiltstofjes te verdelen over mijn zus en mij. Mijn zus was zo lief om de stofjes die zij gekregen had aan mij te geven, zodat ik heel de voorraad van mijn moeder heb om een jaar mee te vullen.
Ik vind het juist zo fijn om met deze 'tweedehands' stofjes te werken omdat naar mijn idee hier emotionele waarde aan kleeft, mijn moeder heeft ze uitgezocht en gekocht, ze heeft ze gekoesterd en door de handen gehad. Ze hebben in mijn ouderlijk huis op de plank en in mandjes gelegen. Voor mij maakt ze dat van enorme waarde. In de loop van komend jaar zal ik er stofjes bij moeten kopen en dan mengt mijn keuze zich met die van haar.

Mijn moeder kan goed quilten en heeft veel gemaakt. Een paar werkstukken die nog niet af zijn heeft ze mij ook gegeven, zoals deze plaid.

En deze kussensloop. Ik wil ze afmaken, want er zit zoveel tijd en aandacht in van mijn moeder, dat wil ik bewaren, vasthouden, koesteren.

En toen kwam de fase van ontwerpen, elke week een lapje, hoe maak ik daar een geheel van, hoe werkt dat, waar om te denken?? Omdat ik elke kleur mooi vind en alle stofjes van mijn moeder wil gebruiken, heb ik besloten om een soort regenboog quilt te maken. Het komt mooi uit omdat ik 52 lapjes (de weken in het jaar) plus nog 2 lapjes (om een rechthoek te krijgen) zo kan verwerken dat de 7 kleuren van de regenboog in de quilt passen.
Maar mijzelf kennende wil ik geen 'officiële' quilt maken, in dit geval een logcabin quilt. Ik heb bij veel dingen de sterke neiging om er een persoonlijke draai aan te geven, zo ook in dit geval. Ik wil 'het haardvuur' zoals het middelste vierkantje genoemd wordt in de log cabin techniek, gebruiken als borduurplaats. Daarom begin ik elk lapje met een vierkant van 13 bij 13 cm (mijn geluksgetal). Deze vierkanten worden gemaakt van de stof van een dekbedhoes waar ik jaren onder geslapen heb, waar ik jaren onder heb liggen dromen, wat voor mij ook emotionele waarde heeft.

De eerste lapjes zijn inmiddels gemaakt. Zoeken naar hoe maak ik zo'n lapje, hoe werkt dat log cabin, wat en hoe wil ik borduren.

Ook heb ik familieleden gevraagd om zo'n lapje voor mij 'in te vullen' ,  hun draai er aan te geven. Zo heeft een nichtje van mij een tekening gemaakt over mijn hobby's, die ik vervolgens weer geborduurd heb. Zo is er ook een deeltje van haar en straks ook van anderen, verwerkt in mijn quilt van 2014.

Gebeurtenissen vastleggen met naald en draad, zoals de ziekenhuisopname van mijn schoonvader, het trekken van de verstandskiezen van mijn jongste.

Een mooie spreuk, gekregen van mijn jongste.

De eerste rij lapjes is klaar, er mogen nog velen volgen.

Ik merk aan mezelf dat ik zo'n jaarproject erg prettig werken vind. Het zorgt voor een soort continuïteit, voor bewust focussen in het hier en nu, zoeken naar balans, gebruik maken van wat ik al weet en kan en zoeken naar nieuwe technieken en dezen durven toe te passen.

Beluga

Een van mijn favoriete kledingzaken is de winkel van de Friese ontwerpers Klaes & Myra . Met hun bijzonder collectie kleding, schoenen en tassen, hun eerlijke advies en hun lekkere ruime winkel met goed daglicht, vind ik het een van de betere zaken in Leeuwarden en omstreken.
Een tijdje terug heb ik daar twee mooie shirts gekocht in de kleur beluga, de kleur van kaviaar, een soort groen/bruin/grijs/zwart. Omdat ik het prettig vind om mijn sokken bijpassend te dragen aan mijn bovenkleding, moest er natuurlijk een paar in deze beluga kleur gebreid worden. Dit is gelukt met het garen van Drops Delight nummer 08.

De sokken hebben ook iets weg van de kleur van de bijna ontluikende kersenbloesem en zijn takken.

Al mijn sokken brei ik toe-up en met de magic loop. Ik vind dit makkelijk om mee te nemen voor onderweg, het breit sneller dan op gewone breipennen en doordat ik twee sokken tegelijk brei, heb ik nooit last van het Second sock syndrome . Ook kom ik door deze manier van breien nooit garen te kort omdat ik op het eind goed kan bepalen hoe hoog ik de sok wil hebben en dit kan laten afhangen van de hoeveelheid garen wat ik nog heb.

Deze techniek vraagt wel om een vrij elastische manier van afkanten, zodat het aan en uittrekken van de sok prettig verloopt. Daarom ben ik dol op de afkant techniek van Cat Bordhi, in haar video toont ze handige technieken. Wil je alleen het afkanten zien, schuif dan naar dat gedeelte.

Ee