Troost kopen

Soms zijn er van die dagen en die zijn er maar heel weinig gelukkig, dat ik behoefte heb aan troost.

Een arm om me heen, een luisterend oor of lieve woorden zijn dan niet voldoende. Dan moet er iets extra's gebeuren om weer een goed gevoel te krijgen.Vandaag was zo'n dag.

Vanaf 28 september loopt ons leven even wat anders dan wat we gewoon zijn. Niet dat het ernstig is of gevaarlijk, maar wel erg ontregelend. Over het algemeen is dit  prima te hanteren, zeker door onze humor en relativerend vermogen, maar vandaag even niet.

Na 3 ziekenhuisopnames van manlief ivm nierstenen en koliekpijnen, een groot aantal bezoeken aan de dokterswacht op diverse ontijden en na een operatie, zijn we nog steeds niet in een opbouwende fase. De pijn blijft. Daarom was voor mij vandaag de rek er even uit.

Het is vermoeiend om al weken 's nachts zeer slecht te slapen omdat manlief pijn heeft en rond dartelt, vermoeiend omdat de vakantie door de ziekenhuisopnames in het water gevallen is, terwijl we de vakantie zo goed konden gebruiken om even bij te tanken, de pijn is vermoeiend voor manlief, het regelen en huishouden/werk/ziekenhuisbezoeken is vermoeiend voor mij. Vooral het niet weten wanneer het allemaal weer een beetje gewoon is, maakt onzeker, omdat het tot nu toe niet gaat zoals de specialisten voorspeld hadden. 

De druppel van de bekende overvolle emmer was dat ik vandaag niet naar een schilder workshop ben gegaan omdat ik manlief beslist niet alleen wilde laten onder de omstandigheden zoals ze nu zijn.

Om mezelf te troosten heb ik mijn zelf opgelegd verbod voor een keer aan de kant gezet.

Tot 22 april ben ik cold sheep (geen breigaren kopen, breien uit voorraad), maar ik mocht van mezelf naar mijn local yarn dealer. En daar, tussen al die mooie garentjes, de prachtige kleuren en de leuke breisters, kwam ik weer een beetje bij, begon mijn enthousiasme weer te stromen.

 Ik had via Ravelry een patroon voor een leuk vestje gevonden, echt een project wat ik nu goed kan gebruiken om blij te worden. Met zachte garens en lieve tinten, troostrijk voor deze tijd.
Mezelf omhullen met wat warmte en grappige patroontjes. Afwisselend en toch niet moeilijk.

 Alleen dan komt het kiezen welke tinten te gebruiken. De tinten van het patroon (de groene) vind ik geweldig, maar is dat wel wat voor mij? Na eindeloos kijken en vergelijken in de winkel ben ik gewoon met 13 bolletjes naar huis gegaan, want ja, ik kon heel wat troost gebruiken. Thuis ben ik gaan zoeken naar de beste combinatie.

 Om uiteindelijk toch in mijn voorraad te duiken en daar nog wat kleurtjes erbij te vinden.
Echt mij, ton sur ton, in petrol blauw tinten.

Mijn hart maakt weer een sprongetje, het begint weer te stromen, de drive is weer terug. Ik ben blij, kan er weer tegen.

Nu hopen dat bij manlief het nu ook de goede kant op gaat.