09-09-2012

 Alweer een maand voorbij. Het is herfst op de tuin en dat is te zien, ondanks dat het dit weekend lekker warm en zonnig was. De vlierbessen hangen rijp te wachten op de vogels of om verwerkt te worden tot culinaire hoogstandjes. De frambozen blijven vruchten produceren en ik kan me elke keer haast misselijk eten aan de vele rode vitamine bommetjes.

 De braam heeft heel veel vrucht gegeven.
Een deel van de stokken voor de bonen is verwijderd. De resten van de planten laat ik afsterven op de bedden, waarna ik ze door de grond verwerk. Dit heeft er na jaren van omwerken voor gezorgd dat de zware zeeklei op mijn tuin, lekker rul is geworden en erg voedzaam.

 Alles ziet er wat wild en chaotisch uit, maar door de stenen paden is het overzicht wel degelijk. Er zijn bedden die mogen afsterven, bedden met wintergroente en bedden met groenbemesters.

 De gele bloemen van het mosterdzaad worden druk bezocht door allerlei insecten. Ze zijn erg blij met de nectar in een tijd dat er steeds minder in bloei staat. De knoflookbieslook bloeit prachtig wit en trekt ook bijen aan.

Het is prachtig om door de tuin te lopen en alweer plannen te  maken voor het volgend jaar. Zo wil ik het stuk onder de peer vol met kruiden zetten.

 De braam aan deze kant van de tuin maakt alweer hele lange uitlopers die volgend jaar vrucht zal dragen. De aardbeien maken nieuwe plantjes, die ik kan gebruiken voor nieuwe bedden. De kruiden staan vol zaad wat ik verzamel voor volgend jaar, zoals de Dille en de rode Melde.

 De zonnebloemen die hier vorige maand nog te zien waren, zijn al geplukt voor het zaad. De bloemen met zaad leg ik deze winter neer voor de vogels.

 De druif hangt vol met trosjes die hopelijk rijpen als er een mooie nazomer komt met veel zon. De Teunisbloem met gele bloemen mag zijn gang gaan in de moestuin en zorgt voor een vrolijk gezicht. De capucijners en andere klimmers op de bogen zijn al uitgebloeid en opgeruimd, door op de grond te laten verwelken.

 De rode snijbiet doet het nog erg goed en is tot laat in de winter, mits er geen vorst is geweest, goed eetbaar.

 Deze boontjes mogen nog even blijven staan, ze dragen nog vrucht.

 En dit is het begin van weer een nieuw bed bij de groente tuin. Er stonden tot nu toe bloemen in dit bed, maar omdat ik plek te kort heb in de groentetuin, ga ik hier het frambozenbed van maken. Op de plek waar ze nu staan worden ze te wild en maken het lopen over het pad bijna onmogelijk. Daarom is een nieuwe plek, aan het eind van de groentetuin waarschijnlijk handiger.

 Ondanks dat het een zomerse dag leek vandaag, is in de tuin de herfst echt voelbaar, ruikbaar en zichtbaar. Het is er zo mooi, in de vroege ochtend met de dauw over de gewassen. Komkommerkruid.

 Goudsebloem.

 Vrouwenmantel.
Ik heb heel veel foto's met al dat mooie dauw, daar zal ik je niet mee vervelen. Maar ik geniet er van, samen met de kruidige geuren, het fluiten van de vogels, het zoemen van de bijtjes, en het nagenieten van een goed tuinseizoen.

Het blad begint af te sterven, de cirkel van het leven. Straks ligt alles op de grond, de aarde en mag de natuur zijn best doen om alles weer tot stof te doen wederkeren. Wat vervolgens weer de bouwstoffen zijn voor de planten die daarna weer gezaaid zullen worden, groeien en vrucht dragen.