Mijn vaders trui

Wat heeft een krantenartikel over bomen te maken met een breiblog?
Toen ik het las moest ik aan mijn vader denken. Hij is 2,5 jaar geleden overleden en nog dagelijks denk ik aan hem. Ook heb ik vaak dat ik denk: "Dat zal ik Pa even vertellen".
Dat gebeurde ook bij het lezen van het mooie artikel, geschreven door Brian Kwabbes. Hij vertelt daarin dat hij zelf bomen aanplant, door tijdens wandelingen in de natuur, hier en daar eikeltjes te laten vallen.

Dit spreek me zo enorm aan! Ik ben, net als mijn vader, een natuurmens. En ben ook het liefst buiten, bezig met bomen en planten. Genieten van het roodborstje die al mijn arbeid in de tuin gadeslaat en als ik me wat terug trek, gaat kijken wat ik heb gedaan.

Ik vind het zo jammer dat er zoveel natuur verdwijnt, door diverse redenen. En dan al die tuintjes die zwart en kaal liggen te wezen in de winter. Waar de vogels niks meer hebben te zoeken, de egels geen beschutting vinden en de grond verarmd.
Mijn vader leerde me om vooral te luisteren naar de natuur, geen rotzooi er van te maken, maar met beleid te tuinieren. Bladeren laten liggen op de aarde, goed voor aarde, planten en dieren. Bomen aan planten, de longen van de aarde.
Mijn vader plantte ook overal bomen van eigen zaailingen: eiken, kastanjes, berken, dennebomen en nog veel meer soorten. Hij zorgde voor een goede opbouw van het bos, hoge bomen en lagere struiken, zodat het een 'spannend'bos werd, waarin je kon 'verdwalen'. Wat zou hij genieten van dit artikel.

Voor meer informatie, op de link klikken en typen in het zoekvenster: bomen

Mijn moeder handwerkt al heel haar leven en kan het heel goed. Vlak voor hun trouwen heeft ze deze trui voor mijn vader gebreid. Hij heeft hem erg veel gedragen. Toen ik ongeveer 16 jaar was, deed ik hem veel aan, dan haalde ik hem uit zijn kast, net als zijn overhemden. Dat was mode in die tijd.

Jaren heb ik hem aan gehad, eerst voor de leuk, later voor lekker warm op de bank. Toen mijn dochter ongeveer 12 jaar was, deed zij hem veel aan, haalde hem uit mijn kast. Hij is ook met haar mee verhuisd toen ze als student op kamers ging en heeft daar dienst gedaan als verwarming en lekker in wonen trui.

Nu is hij weer terug. Dochterlief gaat bijna samenwonen en moet nu opruimen. Keuzes maken wat ze mee wil hebben en wat niet. Want er is wel ruimte voor 2 personen, maar weinig kastruimte. Omdat ze de trui niet weg wil doen en ik hem graag terug wil, ligt hij nu weer bij mij in de kast. Ik ben er erg blij mee. Herinner me weer gebeurtenissen waarbij mijn vader de trui droeg.

Heel bijzonder, dat mijn moeder met heel veel liefde voor haar toekomstige man, deze trui heeft gebreid. Dat mijn vader hem heel veel gedragen heeft en hem daarna aan mij heeft afgestaan. Dat hij gezien heeft dat mijn dochter hem droeg en dat hij nu, nu Pa is overleden, de trui nog steeds in ons midden is.

Goede herinneringen blijven zo voor altijd bewaard.