Hebbe Hebbe Hebben

De kranten staan er vol mee,van  de uitwassen van de 'graaicultuur', het woord van deze tijd. Hoge bazen die maar bezig blijven om zichzelf te verrijken. Bedrijven die voor miljoenen over de balk gooien.
Het is makkelijk om de beschuldigende vinger naar de ander te wijzen. Maar ikzelf, ben ik ook niet een onderdeel van de graaicultuur, zonder dat ik het weet? OK, ik graai niet, naar ik mag hopen, ten koste van een ander, maar ik heb ook iets in me dat steeds roept: "Hebbe hebbe hebben". En dat terwijl ik al veel heb. Het zal een oeroud instinct zijn om te pakken wat je pakken kan als het aanwezig is, voor tijden dat er schaarste aan is. Daarmee doe ik in het klein, wat in het groot ook gebeurd, dus ben ik net zo schuldig aan het fenomeen van graaien.  Ik doe het met kleding, tijdschriften en breigarens, "Hebbe hebbe hebben". De kledingkast puilt uit en ik kan niets weg doen, de stapel tijdschriften wordt steeds groter en ik maak geen tijd om het allemaal te lezen en de breigarens stapelen zich op in de bewaarbakken. Dit wil ik niet meer.
Ik vind dat ik mijn verantwoordelijkheid mag nemen, niet alleen de ander beschuldigen, maar er zelf wat aan doen, waar het in mijn eigen vermogen ligt. Alle kleine beetjes helpen. Niet wachten tot anderen het doen.

Door deze jonge vrouw kwam ik op een idee. Ze deed me beseffen dat het roer om mag. 

Ik heb besloten om een jaar lang geen kleding, schoenen of tassen te kopen.

Alleen als iets onherstelbaar kapot is, mag ik het vervangen. Of als ik iets weg gegeven heb, mag ik het vervangen mocht dit nodig zijn.

Voor tijdschriften geldt dat ik die ook een jaar lang niet meer koop. Als ik ze wil lezen dan ga ik dat in de bibliotheek doen.

En dan de breigarens, lastig, dat is echt mijn verslaving. Een jaar lang niet kopen gaat me niet lukken. Ik speek met mezelf af dat ik alleen garens mag kopen in mijn zomervakantie en op de Handwerkbeurs in Zwolle. En dan heel bewust en niet om het hebbe hebbe hebben.

Wat mij dit op zal leveren? 

Allereerst zal ik meer geld over houden. Maar geld moet rollen is mijn mening, ik wil ook mijn steentje bijdragen om de economie draaiende te houden. Het geld wil ik uitgeven aan duurzame en biologische producten, die niet schadelijk zijn voor het milieu. Producten die door kleine bedrijven gemaakt worden in de omgeving.

Ook hoop ik hiermee dat mijn creativiteit te stimuleren. Zoals te zien valt bij de jonge dame die een jaar lang in hetzelfde jurkje liep, kun je enorm veel met wat je al hebt. Ik hoop dat het me zal helpen om hiermee te gaan spelen. Zelf kleding maken mag namelijk wel, met de garens die ik heb, de materialen die ik in de loop der jaren om me heen verzamelt heb. 

Of het me gaat lukken?

Het zal moeilijk worden, dat realiseer ik me. Door alle verleidingen om me heen. Door alle lokkende reclame. Door het oergevoel die steeds blijft roepen: "Hebbe hebbe hebben". Toch wil ik het. En omdat ik het wil, kan ik het.