Pijn
Vorige week was het er al, pijn in mijn rug. "Het gaat wel weer over" is dan mijn reactie en houdt er wat rekening mee.
Maar het ging niet over. Dit weekend werd het alleen maar erger. Helemaal stijf, zeer pijnlijk, slecht kunnen bewegen (ik loop als een oud vrouwtje) waardoor andere spieren ook zeer gaan doen.
Vandaag is mijn vrije dag, die ik altijd zeer goed benut, maar ik kan niks! Mijn dochter moest later naar school en heeft me veel huishoudklussen uit handen genomen. De boodschappen doet mijn man straks na zijn werk. Het weer is prachtig maar ik kan niet naar de tuin.
Het brand me erg in allemaal. Voel me nutteloos en heb het gevoel dat mijn lijf me steeds meer in de steek gaat laten (spataders spelen ook weer op).
Ik mag nu zelf bezig met accepteren dat het nu zo even is en niet te veel stil staan bij wat niet kan/wil maar kijken wat nog wel lukt. Dit houd ik de cliënten ook steeds voor maar weet zelf hoe moeilijk dit kan zijn, zeker als je zo graag het anders wilt. Maar het is zo zinloos om energie te steken in het boos/verdrietig zijn over wat niet kan. Dan kun je ook niet verder met wat misschien wel kan.
Goed om zelf weer te ervaren hoe dit is en te kijken hoe ik het zelf doe.
(ja, uit negatieve zaken kan ik altijd positieve zaken halen, dit is mijn kracht)
Als troost heb ik 2 sokjes gebreid van dit patroon. Ik heb het op naalddikte 2 gedaan voor een wat strakker effect.
Vanmiddag kan ik gelukkig terecht bij de fysiotherapeut.
Maar het ging niet over. Dit weekend werd het alleen maar erger. Helemaal stijf, zeer pijnlijk, slecht kunnen bewegen (ik loop als een oud vrouwtje) waardoor andere spieren ook zeer gaan doen.
Vandaag is mijn vrije dag, die ik altijd zeer goed benut, maar ik kan niks! Mijn dochter moest later naar school en heeft me veel huishoudklussen uit handen genomen. De boodschappen doet mijn man straks na zijn werk. Het weer is prachtig maar ik kan niet naar de tuin.
Het brand me erg in allemaal. Voel me nutteloos en heb het gevoel dat mijn lijf me steeds meer in de steek gaat laten (spataders spelen ook weer op).
Ik mag nu zelf bezig met accepteren dat het nu zo even is en niet te veel stil staan bij wat niet kan/wil maar kijken wat nog wel lukt. Dit houd ik de cliënten ook steeds voor maar weet zelf hoe moeilijk dit kan zijn, zeker als je zo graag het anders wilt. Maar het is zo zinloos om energie te steken in het boos/verdrietig zijn over wat niet kan. Dan kun je ook niet verder met wat misschien wel kan.
Goed om zelf weer te ervaren hoe dit is en te kijken hoe ik het zelf doe.
(ja, uit negatieve zaken kan ik altijd positieve zaken halen, dit is mijn kracht)
Als troost heb ik 2 sokjes gebreid van dit patroon. Ik heb het op naalddikte 2 gedaan voor een wat strakker effect.Vanmiddag kan ik gelukkig terecht bij de fysiotherapeut.
posted by Tijm at 12:36 p.m.
10 Comments:
Och arme, ja helaas wil het lichaam (of de geest) niet altijd wat wij zouden willen. Mooi dat je toch positief kunt zijn en fijn dat je van die lieve sokjes hebt kunnen breien. Sterkte hoor !!:-)).
Oef, sterkte en beterschap.
Vreemd is dat toch, als je gezond en mobiel bent verlang je weleens naar de rust en tijd om meer te kunnen breien ed. En als je dan gedwongen die rust krijgt dan wil je niets liever dan weer mobiel zijn.
Mooie sokjes!
Het zit je niet mee! Eerst die waterramp en nu dit weer! Hoop dat het snel weer beter wordt. Stel dat je wat dit soort dingen betreft erg op mij lijkt (ik zie steeds meer overeenkomsten....)dan in elk geval deze wijze raad: niet naar je werk voordat het HE-LE-MAAL over is!
gossie !! dat is niet fijn, ik hoop dat de fysio vanmiddag wat heeft geholpen, en idd niet naar je werk voordat het weer "over" is !
Heel veel sterkte met een lijf dat niet doet en kan wat jij zo graag zou willen
Ach arme Tijm, wat erg voor je , maar hopelijk doet de fysio wonderen en is het snel weer over, zeker met zo'n positieve kijk op het leven, sterkte
Veel sterkte, dit is absoluut vervelend (tegen pijnlijke rug helpt het nog wel eens als je ergens aan kunt gaan hangen zodat je echt helemaal ontspannen uitrekt).
Sterkte ermee! Gelukkig kun je nog breien....
He bah, wat vervelend is dat. Maar je kunt maar beter naar je lichaam luisteren, anders duurt het alleen maar langer. Bij mij hielp een flinke pijnstiller om door de ergste pijn heen te komen (en dus weer rechtop te kunnen lopen) en daarna flink veel wandelen. Maar goed, je kunt het beste naar de fysiotherapeut luisteren, die weet het het beste. Heel veel sterkte.
Beterschap en voorzichtig zijn. Ik heb het al ruim een maand 'in mijn nek' het wil maar niet over. Gun mezelf geen rust, zou wel moeten.
Dus lekker op de bank (of goede stoel is beter) en niksen, oke breiwerkje of boek erbij mag ook.
Een reactie posten
<< Home