12-12-12

De vaste lezers van mijn blog verwachten nu foto's van mijn volkstuin. Helaas, het was me te nat, te koud en te glad. Sneeuw dat aan het wegdooien is en spiegelgladde wegen, nee ik ga er niet uit.

Noem het zwak of noem me een watje. Ik zie het vooral als goed voor mezelf zorgen, in deze hectische tijd. Een pas op de plaats maken wanneer het kan, niet iets tegen mijn zin doen.

Binnen is het rustig, overzichtelijk en gezellig  in deze donkerste tijd van het jaar.

De belofte voor het komende jaar is alweer aan het ontspruiten. Niet alleen op de vaas maar ook in de vorm van ideeën en wensen in mijn hoofd.

 Een wens is om me komend jaar meer bezig te gaan houden met textiele werkvormen richting kunst. Een wens die ik al jaren heb, maar die ik steeds maar een beetje aanpak en vervolgens weer loslaat om diverse redenen.

 Daarom heb ik grote bewondering voor mensen die zich wel uitdrukken middels textiele materialen of andere beeldende middelen. Daar is lef voor nodig en vooral veel loslaten en experimenteren. Een van die mensen is Liesbeth (link volgt nog). Ze heeft een prachtige installatie gemaakt van kleine kijkkastjes in de Blokhuispoort. Stuk voor stuk kleine juweeltjes. Bovenstaande trok extra mijn aandacht door de gebreide katoenen sok. Een handwerkje van heel vroeger, toen de meisjes nog leerden breien en stoppen. In dit werkje zijn diverse technieken geoefend door de maakster wat waarschijnlijk met veel moeite is gelukt. De katoen op kleine ijzeren pennen, zweethandjes, stress, niet bevorderlijk voor ontspannen leren breien.

 Daarom zo eenvoudig en ontroerend mooi. Het doosje wordt opgehangen. Nu nog een mooi plekje zoeken.

Door het bovenstaande breiwerkje kwam me de stoplap van mijn moeder in mijn herinnering boven. Ik heb veel van haar handwerkjes van de lagere school gekregen om te bewaren. Ook deze is zo mooi door de eenvoud, het doorzettingsvermogen van het kleine meisje die dit zo graag wilde leren en kunnen.
Mijn moeder breit nog steeds en heeft goede herinneringen aan de handwerklessen van 70 jaar geleden. Ze wilde het graag netjes doen en genoot van wat er onder haar handen ontstond.

 Ik ben zelf iets meer van het grovere werk. Vooral voor het vervilten is dat fijn. Deze vazen zijn gemaakt met het garen Eskimo van Drops op pennen 8/9. Het patroon is het patroon wat gebruikt wordt voor de Kerstballen van de mannen uit het hoge noorden.

 Dit jaar heb ik de gebreide kerstballen niet in de boom hangen. Dit jaar weer 'ouderwets' glazen ballen.

 Zo, dit blogje is bijna klaar. Daarna ontspannen op Pinterest.com rondsneupen. Mooie plaatjes kijken. Genieten van alles wat mensen maken en laten zien. Positieve zaken als tegenhanger van alle negatieve berichtgeving in de media. Er gebeurd ook veel negatiefs, maar er gebeurd ook zoveel prettigs en positiefs. Helaas heeft dat minder nieuwswaarde lijkt het wel.

 Ik doe het kaarsje maar weer aan. Verwarmend en verlichtend in deze donkere dagen voor Kerst.

Neem de tijd om tot rust te komen, om stil te staan bij het nu, bij het afgelopen jaar en bij je wensen voor het volgend jaar.