22 april 2012 - 22 april 2013

Hebbe hebbe hebbe......daar begon ik 22 april 2012 mijn blogpost mee. Die dag heb ik besloten om een jaar lang geen kleding, schoenen, tassen, tijdschriften en breigarens te gaan kopen, omdat ik genoeg heb terwijl de drang tot kopen er steeds is en steeds bevredigd wil worden.

Het jaar is voorbij, de proef zit er op.
De eerste weken waren best lastig. Het gevoel hebben dat ik toch ECHT die jurk of schoenen nodig had. Of de uitverkoop die verleidt tot kopenkopenkopen. Ik heb toen echt de stad wat moeten mijden om niet toe te geven aan de verleidingen.
Gaande weg werd het beter. Ik kon beter afstand doen van het willen vergaren en kon ook beter kijken naar wat ik had en hoe dat beter te gebruiken. Ik werd er creatiever van, ging meer mogelijkheden zien.
De eerste keer dat ik voor de bijl ging was voor bovenstaande streng garen bij Rosa Rugosa. Ik kon de kleur niet weerstaan. Wel heb ik de streng gelijk opgebreid tot een kussensloop zodat het niet bij mijn grote voorraad breigarens zou belanden.

Verder heb ik in het jaar soms garens erbij gekocht wanneer ik net te weinig had in mijn voorraad om mijn project af te maken. Dan was de aankoop niet om de aankoop maar om waar ik, vanuit de voorraad, mee bezig was af te kunnen maken. De verleiding was dan wel groot om meer te kopen dan nodig was, maar dit heb ik zo goed als mogelijk kunnen weerstaan. Deze vilten vazen zijn grotendeels van voorraad gebreid met nog wat toevoeging.
Een keer heb ik als troost garen mogen kopen voor een vestje. En het heeft echt geholpen.
Verder heb ik met mijn voorraad kunnen 'prutsen' door middel van verven, andere technieken gebruiken en experimenteren. Daar zou ik anders, wanneer ik steeds nieuw zou kopen, minder aan toegegeven hebben.

Een keer wilde ik een breiwinkel 'steunen' en heb garen gekocht gewoon om dat Saskia zo'n geweldig mens is met zo'n leuke winkel!

Dus geen breigaren kopen lukte aardig. Zelfs de uitzondering van kopen op de Handwerkbeurs heb ik niet heel erg uitgebuit.

Tijdschriften bleven afgelopen jaar in de schappen liggen, zo goed als..... Zo nu en dan, bij Kerst bijvoorbeeld, was manlief zo lief om me te verwennen met een exemplaar. En voor mijn eigen inspiratie ben ik een paar keer voor de bijl gegaan voor de modespecials van een paar modebladen.

Kleding. Dat ging zeer goed!! Ik kwam gewoon niet in de kledingzaken, ook omdat ik een hekel heb aan kleding kopen. Van nature ga ik niet voor mijn plezier daar heen, dan kom ik ook niet in de verleiding. Aan het eind van de afgesproken periode heb ik wel een nieuwe jurk gekocht, omdat mijn kledingkast er naar mijn idee wel wat somber uit zag, met veel grijs, zwart en blauw. Dat was de eerste 'misser'.
Afgelopen weekend was ik in Amsterdam, waar een filiaal van een van mijn favoriete kledingmerken zit, Cora Kemperman. Omdat de met mezelf afgesproken periode van niet kopen op 2 dagen na voorbij was en ik voorlopig niet naar Utrecht of Amsterdam ga, mocht ik van mezelf daar kleding kopen.

Een jaar lang geen kleding, schoenen, tassen, tijdschriften en garens kopen.
Kleding ging zeer goed, een keer een 'misser', maar pas in maart.
Tassen en schoenen zijn er niet in gekomen.
Tijdschriften, een paar en met dank aan manlief een paar als cadeautje.
Garens, een paar 'missers', en wat functionele aankopen.

Ik ben heel blij dat ik het gedaan heb. Ik ben veel bewuster geworden over mijn bestedingspatroon en de drang tot kopenkopenkopen. Ik heb ervaren hoe dit echt in mijn lijf zit, een soort verslaving, terwijl ik mezelf zo totaal niet zie, want ik ben van nature best zuinig met geld en spullen. En toch.....
De essey Schuldgevoel van Coen Simon, welke geschreven is voor de maand van de filosofie, sluit hier mooi bij aan. Over de behoefte aan dingen die we niet nodig hebben.


Ik heb met mezelf afgesproken door te gaan met zeer bewust afwegen wat ik wel of niet ga kopen. Mocht er iets vervangen moeten worden omdat het stuk is, dan wat nieuws kopen. Tijdschriften laten liggen, breigarens zoveel mogelijk uit de voorraad gebruiken.
En zo  nu en dan, als grote verwennerij en om kleine bedrijven te steunen, iets moois kopen.

Dan blijft het speciaal.