06-06-2012

De tijd vliegt voorbij. Het is alweer 6 juni, dus de ontwikkeling in de moestuin mag weer op de foto. Zo vlak na de vakantie niet echt handig omdat het onkruid in die periode niet stil gezeten heeft. Helemaal niet na alle warmte en daarna regen. Wie nog even wil kijken hoe het er in april en mei voorstond, kan op de links drukken.

 De heg van vlier aan de voorkant van de tuin was echt enorm gegroeid. Zowel omhoog als over het gezamenlijke pad. Daar heb ik vandaag dus eerst de heggenschaar in gezet om weer wat ruimte te maken. Om het geheel weer wat strakker te krijgen, heb ik met diezelfde schaar gelijk ook maar de buxushagen onder handen genomen.

 De aalbessen zitten onder groen gaas, met kleine mazen, zodat de vogels die toch willen proberen bij de bessen te komen, niet vast raken. De doperwten staan al hoog te bloeien. De rekken zijn zelfs te laag geworden.

 Tot mijn grote verdriet, ja ik was er echt even van af, zijn alle snijbonen en sperciebonen, die ik voor de vakantie had gezaaid, allemaal opgegeten door de slakken. Mijn lieve tuinbuurvrouw had ze tijdens de hitte veel water gegeven en ze smste me na een week dat 'de bjensje de grún ut broese' (de boontjes de grond uit barsten). Daar verheugde ik me zo op, maar toen ik gisteren naar de tuin kwam stond er nog maar een enkel kaal steeltje. Na inwendig de slakken verwenst te hebben, heb ik wederom bonenzaad bij de stokken geplant.

 De peer zit vol met kleine peertjes. Hopelijk kan ik er dit jaar van eten. Voorgaande jaren zijn de vogels en de wespen er mee vandoor gegaan. De rucola sla is doorgeschoten. Niet zo erg want het bloeit mooi en zaait zichzelf zo ook uit.

 Ook netten over de kruisbessen want daar lusten de eenden wel pap van. Net als ik. De grote engelwortel planten staan vorstelijk te bloeien. Het zijn zulke mooie, grote en statige planten met mooi blad. Ik blijf het een wonder vinden dat uit zo'n klein zaadje, zo'n machtige plant kan groeien. Hij is nog groter dan dat ik ben.

 Ook de aardbeien zitten nu onder de beschermende netten. Andere jaren lagen ze op stro, die strawberry's, maar ik ben er nog niet aan toe gekomen om een baal te halen bij de Welkoop. Het is ook heel zwaar zo op de fiets. Misschien zal ik mijn zoon eens lief aankijken, die heeft een auto. We eten veel van de rabarber, die ik op diverse plekken in de moestuin heb staan.

 Het hoedje hangt nog te drogen na een zeer natte middag in de tuin werken. Ik heb 3 uur in de regen en de motregen staan tuinieren. Niet erg, maar je wordt er zo nat van en op het laatst stond het water me in de schoenen. Hier is ook de meester aardbeienplukker in actie te bewonderen.

 De tuin is niet meer te overzien, omdat diverse gewassen erg hoog geworden zijn. De kapucijners hebben er erg zin in en groeien al hoog boven de rekken uit, net als de peultjes.

 Voor het nog niet begroeide strookje moet ik nog stokken halen om nog meer snijbonen en sperziebonen te kunnen planten. Zo makkelijk om ze te kweken, als we voor het gemak die rot slakken even vergeten en zo handig om in te vriezen voor de winter.

 Wat zijn ze mooi, de bloemetjes van de kapucijners.

Nog even een kleine impressie van een bloemeperkje naast mijn tuinhuisje.

Door het vele groen zie je zo niet alle planten meer, maar alles doet het prima.